Impi’s Adventures
Florida 2012
Walt Disney World, Universal Studios & SeaWorld
Wijchen – Duiven – Schiphol – Orlando
Op vrijdag 23 maart zijn we met mijn zusje Angelique en haar vriend Mark naar Orlando gevlogen voor 10 dagen pretparken. Dit was de jubileum vakantie van Angelique en Mark. 12,5 jaar geleden zijn zij in Walt Disney aan hun leven samen begonnen. En wij hadden de eer dit met hun te mogen vieren. Na onze laatste werkdag op donderdag hebben Ro en ik de laatste dingen in de koffer gegooid en zijn we naar Duiven gereden, waar Angelique en Mark wonen. Na een gezellige avond en een nog kortere nacht mochten we op vrijdag om 6 uur opstaan. Om 7 uur zaten we vol enthousiasme in onze auto en reden we naar Henry. We mochten onze auto bij Henry parkeren en hij zou ons het laatste stukje naar Schiphol brengen. Wat een luxe. Om kwart over 8 waren we daar en na een half uurtje bijpraten bracht Henry ons in een paar minuten naar de vertrekhal. We zouden om 12 uur vliegen en moesten al om 9 uur inchecken. We waren precies op tijd en hadden al snel onze koffers ingecheckt. We hadden 2 koffers voor 4 personen en dat leek iedereen vreemd te vinden. Ik vertelde maar niet dat ik voor de komende 10 dagen meer kleren mee had dan ik mee had tijdens de 2 jaar door Afrika en het Midden Oosten! En dan nog had ik genoeg aan een halve koffer. We hadden dan ook alleen zomerkleding mee en keken erg uit naar het bijzonder gemiste zonnetje. Na ruim 2 uur ronddwalen achter de douane mochten we gaan boarden. Ik was vergeten mijn lenzenvloeistof en dergelijke apart te doen in een zakje, maar ik kwam zo door de douane. De vlucht naar Orlando was rechtstreeks en duurde zo’n 9 uur. Eenmaal in Orlando ging de tijd 6 uur terug, dus we kwamen in de middag aan. We moesten lang in de rij staan voor de douane. We hadden allerlei vervelende verhalen over de Amerikaanse douane gehoord, en aangezien we stempels in onze paspoorten hebben van bv Sudan en Syrië hadden we in ieder geval wat vragen verwacht. De beste man vroeg ons niet eens wat we kwamen doen. Ze namen onze foto, vingerafdrukken en scande onze paspoorten en we kregen zonder een woord gezegd te hebben onze stempel. Het leven kan zo simpel zijn. Ook Angelique en Mark kwamen snel door het loket naast ons. Zij moesten alleen even aangeven dat ze op vakantie waren en het was akkoord. Eenmaal buiten (in de zon!!) vonden we een bus, maar die was net zo duur voor 4 personen als 1 taxi. De keus was dus snel gemaakt. Na ruim een uur rijden kwamen we aan bij ons hotel. We hadden een goedkoop hotel/motel net buiten Walt Disney’s Animal Kingdom waar we een 4-persoons kamer voor € 9 pp kregen. Nadat we een bed hadden geclaimd en de koffers achter hadden gelaten, gingen we op zoek naar een restaurant. Er waren er genoeg, maar we konden nog niet zo goed beslissen. Na een uur besloten we toch maar ergens naar binnen te gaan, want we vielen om van de slaap.
Niet dat we echt honger hadden, maar we moesten nog een paar uur wakker blijven, zodat we in het nieuwe ritme konden komen. En eten leek een goed idee. Het was een echt Amerikaans eethuisje en het eten was lekker en goedkoop. Na het eten lopen we terug naar het hotel. Daar proberen we wakker te blijven tot 22:00 uur en dat lukt met moeite. Voor ons gevoel is het al 4 uur ’s ochtends en zijn we 22 uur op.
Walt Disney’s Animal Kingdom
Na ongeveer 3 uur slapen waren we alle vier klaarwakker. Het was in Nederland 7 uur, de normale tijd waarop we zouden opstaan, en ons lichaam weigerden verder te slapen. Alle vier hebben we de 5 uur daarna naar het plafond gestaard. Soms dutte iemand even weg, maar eigenlijk was er geen beginnen aan. Waren we maar gewoon om 18:00 uur gaan slapen, dan hadden we in ieder geval al 6 uur rust gehad. Maar daar was niks meer aan te doen. Om 6 uur mochten we eindelijk opstaan. Na een heerlijke douche zijn we gaan ontbijten in het restaurant van het hotel. Dit was niet inclusief en we moesten hier US$ 10 (€7,50) pp voor betalen. Niet zo veel en je kreeg er wel heel veel voor, maar Angelique en ik eten ’s ochtends niet zo veel, dus dan haal je dat er niet uit. We hadden, als echte Nederlanders, dus maar de nodige muffins in onze rugzak gegooid, voor een latere brunch/lunch.
Na het ontbijt zijn we voor het hotel op een bankje gaan zitten en hebben we gewacht op de shuttle bus die ons om 8:55 uur zou ophalen om ons naar Walt Disney te brengen. Dit is de vroegste mogelijkheid van de dag om door de shuttlebus naar Disney gebracht te worden en we vonden dit wel vervelend, omdat we dan niet de opening om 9:00 uur konden halen. Bovendien rijdt deze bus alleen naar het park Epcot. Van daaruit kun je een Disney bus nemen naar de andere 3 parken. Wij wilden naar Animal Kingdom en voordat we daar waren was het al 9:30 uur. En omdat we onze tickets nog moesten verzilveren, duurde het allemaal tot 10:00 voor we het park in konden. We hadden dus al een uur openingstijd gemist! Ondanks dat begonnen we vol enthousiasme aan onze eerste dag. Animal Kingdom is een geweldig park. Ro en ik vonden dit van alle 7 parken de mooiste. Het park heeft niet de mooiste of spannendste attracties, maar het is wel het meest mooi aangelegde park. De details in alle Disney parken zijn geweldig, maar van deze helemaal spectaculair. We hebben bijvoorbeeld een geweldige safari gemaakt door Afrika in een safariauto, waarbij we olifanten, leeuwen, cheetah’s, giraffen, antilopen, neushoorns enzovoort hebben gezien. Tuurlijk is het niet het echte Afrika, maar het was wel heel mooi gemaakt. Ze hadden de savanne zelfs beplant met echte baobabs (bomen uit Afrika).
In Azie was de spectaculaire achtbaan genaamd de Expeditie Everest. Hierbij ga je op zoek naar de yeti. Het is niet alleen een achtbaan, maar je stopt halverwege ook omdat je bijna van de baan vliegt, daarna ga je een ander spoor op, zie je de schaduw van de yeti voorbij lopen waarna je ineens achteruit hard naar beneden gaat. Compleet onverwachts. Zeer leuke achtbaan.
In het Dinosaurus gedeelte loop je door een zeer mooi aangelegd stuk park vol dinosaurussen. In dit stuk park werd ook de musical Finding Nemo meerdere keren per dag opgevoerd. Dit was bij ver de mooiste musical die wij gezien hebben tijdens ons verblijf in Amerika en misschien wel de mooiste die ik ooit heb gezien. Hier zagen we alleen de korte versie (ongeveer 45 minuten), maar voor de lange versie zou ik in Nederland zo € 75 neertellen.
En in camp Mickey en Minnie hebben we nog een mooie show van de Lion King gezien. Het mooiste deel van dit park staat in het midden in Discovery Island: de Tree of Life. Deze nepboom is ongeveer 50 meter hoog en 15 meter breed en in de boom zijn 325 dieren uitgesneden. Hoe langer je naar de boom kijkt, hoe meer dieren je ziet. En omdat de boom in het midden van het park staat, loop je er dus helemaal rondom en blijft het verassend.
Onder de boom wordt de musical “it’s tough to be a bug” met de karakters van “it’s a bugs life” ten tonele gebracht. Ook hebben we in dit park (echte) dieren gezien die we nog nooit eerder hadden gezien (ook niet in dierentuinen), waaronder de okapi en de komodo varaan.
Aan het eind van deze eerste dag besloten we onszelf gelijk maar te verwennen door in het beroemde “Rainforest Cafe” te eten, bij de ingang van het park. In dit restaurant lijkt het net of je in een tropisch regenwoud zit met naast onze tafel een levensechte familie olifanten en achter ons een familie gorilla’s. Een paar keer per uur gaat het onweren en worden de dieren gek om je heen. Erg leuk! En een perfect einde aan onze eerste dag.
We namen de Disney bus terug naar Epcot en wachtten daar nog even op onze shuttle bus die ons daar om 21:45 uur kwam ophalen. Rond 22:15 uur waren we weer in het hotel en niet veel later sliepen we alle vier.
Universal Studio’s Islands of Adventures
Helaas is ook deze nacht het slapen van korte duur, want weer zijn we alle vier om 1 uur ’s nachts wakker. De momenten waarin we nog wat wegdutten zijn wellicht iets vaker dan de nacht ervoor, maar over het algemeen staren we weer naar het plafond. Om een uur of 4 ’s nachts zetten we de tv maar aan en gelukkig zenden ze in de USA te allen tijde goede films uit, wat de nacht een beetje draaglijker maakte. Om 6 uur staan we op en om kwart voor 7 lopen we de straat op, op zoek naar een ander tentje om te ontbijten. We proberen een restaurant 10 minuutjes lopen verderop. Daar krijg je een ontbijtbuffet voor US$ 4.95, dus de helft van het hotel, maar dat is exclusief het drinken. Met een jus erbij kom je dan nog op US$ 7. Toch krijg je hier ook prima eten en verdwijnt een deel ook weer in de rugzak. Om 7:55 uur staan we weer klaar voor de bus, die ons naar Universal Studios brengt. Dit is DE speciale dag van de vakantie, want dit is de echte jubileumdag van Mark en Angelique. Vandaag zijn ze 12,5 jaar samen. Voor de gelegenheid hebben ze het park Universal Studios Islands of Adventure uitgezocht. Ze hadden geen beter park uit kunnen zoeken. Het heeft niet de afwerking van een Disney park, maar de attracties waren GEWELDIG! Disney heeft geen enge achtbanen, Universal gelukkig wel wat meer. Omdat de bus ons om 5 voor half 9 bij het park had afgezet en het ongeveer 10 minuten lopen was, hadden we nog genoeg tijd om onze vouchers in te wisselen voor tickets. Daarna stonden we bijna vooraan, zodat we om 9 uur direct de eersten waren die het park in konden. We zijn meteen naar Spiderman gegaan, waar normaal lange wachtrijen stonden. We konden nu gelijk doorlopen. Deze achtbaan is een combinatie van achtbaan en 3D film. Je rijdt over een baan, maar dankzij de 3D bril lijkt het alsof je soms vliegt, of aan het web van Spiderman hangt. Daarna gelijk door naar De Hulk, ook een geweldige achtbaan, maar dan zonder effecten.
Het is nog steeds rustig en de rest van de dag blijven we ons verbazen over de korte wachtrijen. Bij Walt Disney kun je fastpassen halen voor bepaalde attracties. Daarbij haal je bij de ingang van de betreffende attractie een kaartje en daarop staat hoe laat je terug mag komen. Als je terugkomt ga je in een speciale rij, die vaak vele malen korter is dan de normale rij. In Universal Studios hebben ze deze optie niet. Hier betaal je zo’n $ 70 per persoon per dag extra om in die korte rijen te mogen staan. Alleen waren deze korte rijen vandaag net zo kort als onze rij. Het scheelde bijna nooit iets. En zij betaalde daar veel geld voor. Vervelend voor hun, grappig voor ons. Het is zo extreem rustig dat we besluiten alle populaire attracties te bezoeken voordat de menigte ook het park in loopt. Zodra we in de magische wereld van Harry Potter stappen komen we tot de conclusie dat IEDEREEN hier is.
We lopen snel door. We lopen een rondje door het park, en daarna nog één en later nog één. Onze strategie is misschien niet de fijnste voor je kuiten, maar we hebben amper wachtrijen vandaag. Als er een rij langer dan 10 minuten staat, dan lopen we door en komen we later terug. Hierdoor lopen we wat af, maar het voelt toch beter. Een uur later kan een rij aardig verdwenen zijn. Alleen voor Harry Potter en de Popey waterbaan staat een rij. De hele ochtend was er niemand bij de waterbaan, maar wij vonden het (net als de andere bezoekers) te koud om de rest van de ochtend zeiknat rond te lopen. Als het ’s middags rond de 30 graden is wil iedereen er wel in. Als we eindelijk bijna aan de buurt zijn na een rij van wel 20 minuten, blijken er ineens mankementen te zijn en moeten we behoorlijk lang wachten. De meeste mensen verlaten de rij, maar we besluiten te blijven wachten. Het is behoorlijk heet in de rij. We zitten in de schaduw en er staan ventilatoren, maar erg prettig is het niet. Als na een half uur de boten weer varen zijn we bijna gelijk aan de beurt. Ik besluit de rit te filmen met een klein goedkoop cameraatje dat nat mag worden. Het gaat allemaal gezellig tot ik opeens een golf water over me heen kreeg. Ik had de rapid niet zien aankomen en werd compleet verrast door de golf die uiteraard voornamelijk mij (en niet de 7 andere personen in de boot) raakt. Alsof de situatie al niet grappig genoeg was, hebben we er nu ook nog een blijvende herinnering aan. Als een stel verzopen katten komen uiteindelijk Mark en ik uit de boot. Op zich geen probleem, maar onze sportschoenen en sokken zijn zo doorweekt, dat we ze leeg moeten gooien. En dat loopt gewoon niet zo fijn.
Wel een mooi moment om gelijk ook de andere waterachtbaan te doen, want natter kunnen we toch niet worden.
Omdat we wel heel doorweekt zijn proberen we toch de grote droogmachines uit. Niet zozeer voor onszelf, maar vooral om de schoenen enigszins droog te krijgen. Dat werkt helaas voor geen meter en de rest van de dag lopen we te soppen in onze schoenen. Om 18:00 uur worden we alweer opgehaald door de shuttle bus en daar balen we behoorlijk van, want het park is tot 21:00 uur open. Maar ja, als we deze bus niet nemen, dan moeten we US$ 40 betalen voor een taxi. Maar nu hebben Ro en ik wel de tijd om Angelique en Mark uit eten te nemen, als cadeautje voor hun jubileum. Ze besluiten dat ze naar een “all you can eat” mexiaans restaurants willen, een eindje lopen vanaf ons hotel. Het blijkt een geweldig buffet te zijn. Met volle buiken komen we rond een uur of 10 ’s avonds aan in ons hotel. En dan sluiten we de dag af waarvoor we naar Orlando zijn gekomen: het bijzondere jubileum dat 12,5 jaar geleden ook in Orlando was begonnen.
Walt Disney’s Epcot
Op maandag 26 maart zijn we pas rond 5 uur allemaal klaarwakker en we hoeven dus maar een uurtje te overbruggen. We hebben geen van alle genoeg honger voor een heel ontbijtbuffet (we zitten nog propvol van de Mexicaan), dus we ontbijten niet. Om 8:55 uur worden we weer opgehaald door de shuttle bus en deze keer is het handig, want de shuttle bus zet iedereen elke dag alleen af bij Epcot, en daar willen we vandaag heen. We hebben onze toegangskaart al, dus we kunnen gelijk door de tascontrole en de kaartcontrole. Om 9:20 uur staan we in het park. Als eerste bezoeken we de grote bol, het kenmerk van dit park: SpaceShip Earth. Tijdens een 16 minuten durende rit waarbij je vanuit het verre verleden naar het heden wordt getransporteerd wordt je foto gemaakt die later in een geweldig persoonlijk filmpje over jouw favoriete toekomst wordt getoond. Omdat wij alle vier altijd zo raar mogelijk op die foto’s willen staan en we niet wisten dat we daarmee de ster in een filmpje zouden worden, waren onze filmpjes de reden van de nodige buikpijn van het lachen.
We lopen daarna door naar de linkerkant van het park. Hier staan de wat spannendere snellere attracties. In de test track test je auto’s op allerlei ondergronden, maar ook op snelheid. In Mission Space ga je in een simulator een tocht door de ruimte maken, waarbij Angelique onze captain was en helaas vergat het knopje in te drukken. Gelukkig gingen we ondanks deze kleine misser gewoon de ruimte in. In Soarin maak je een geweldige tocht over de wereld: je hangt 11 meter boven de grond en om je heen staan gigantische schermen, waardoor het lijkt of je echt over de wereld vliegt. Je gaat van bergen, over zeeën, woestijnen en oerwouden. Erg indrukwekkend.
Aan de andere kant van de gigantische bol (SpaceShip Earth) maken we een babbeltje met Crush, de schildpad uit Finding Nemo. Ondanks dat deze interactieve attractie eigenlijk voor kinderen is, vonden wij het een van de hoogtepunten van de dag of misschien wel week. In The Seas with Nemo and Friends vinden we vele aquaria. Onze zoektocht naar Nemo gaat verder in een karretje die ons diep in de zee laat zoeken. Als spectaculair einde zien we de animatie Nemo met zijn vriendjes in 3D zwemmen in een aquarium tussen “gewone” vissen. Hoe ze het toch allemaal maken?
In het park was op dit moment een bloemenshow. Overal door het park waren figuren van planten en bloemen gemaakt. Uiteraard de meeste van Disney karakters, maar ook andere kunstwerken. Wat een werk om deze te maken en elke dag bij te houden. Er zit geen enkel blaadje op dat niet 100% in bloei is.
Achter de grote bol ligt een geweldig meer, waar aan het eind van de avond een mooie vuurwerkshow op gegeven wordt. Rondom dit meer vind je 11 landen: Mexico, Norway, China, Germany, Italy, United States, Japan, Morocco, France, United Kingdom en Canada. Elk deel heeft gebouwen, straten, restaurants, soms attracties, kraampjes en personeel in de stijl van het land. Bij de Marokkaan hebben we heerlijk geluncht.
Aan het eind van deze lange 3e dag begonnen de kuiten en voeten aardig in opstand te komen. Ook mijn en Ro’s rug begonnen wat mankementen te vertonen. En we moesten nog 7,5 dag! Maar we laten ons niet kennen en stappen dapper door. We hebben heerlijk gedineerd in China, waarbij we zowaar Chinees hebben leren schrijven.
Na het eten werden we nog getrakteerd op de vuurwerk/vuurshow, waarna we snel weg moesten om de bus van 22:00 uur nog te kunnen halen. Alweer een geweldige dag!
SeaWorld
Op dinsdag 27 maart zijn we gewend aan het ritme en hebben we zelfs alweer moeite om vroeg op te staan. En dat moet vandaag weer, want de shuttle bus naar SeaWorld en Universal Studios vertrekt al om 7:55 uur. We worden voor de deur van SeaWorld afgezet, waar we één van de eerste zijn, omdat het nog bijna drie kwartier voor de opening is. We ruilen de vouchers in voor toegangskaartjes en staan vooraan. Dan mogen we om 8:45 uur alvast deels het park in en wij wachten achter de lijn die naar de achtbaan “Mantra” gaat. Om 9:00 uur valt de lijn weg en rennen we naar de ingang. We horen bij de eerste 10 personen, maar daar blijkt dat we eerst onze rugzakken in een kluis moeten stoppen, waardoor iedereen ons voorbij stuift. Maar toch is de rij hooguit 10 minuten. Deze achtbaan is vooral heel spectaculair omdat je als een rog door de zee zwemt. Je gaat in een stoel zitten en daarna kantelt deze 90 graden waardoor je naar de grond kijkt. Op deze manier beleef je de loopingen en kurketrekkers toch wel in een heel andere dimensie. Nadat we eruit kwamen zijn we gelijk weer in de rij aangesloten. Het was bijna jammer dat er nog steeds geen echte rij stond, want de rij liep door een grottenstelsel vol met aquaria met de mooiste vissen. Maar we konden er niet naar kijken, want dan liep iedereen ons voorbij.
Na de Mantra zijn we direct doorgelopen naar de achtbaan “Kraken”. Deze was ook erg gaaf. Daarna hebben we een eindje gewandeld om te besluiten wat ons “plan de campagne” voor de dag was. We besloten eerst naar de shows te gaan. We hadden de mogelijkheid om een gratis toegangskaartje voor een andere dag te krijgen (hebben we ook opgehaald), maar omdat dit het kleinste park van de 7 is en de shuttlebus maar 1x per dag heen en 1x per dag terug gaat, kun je van de 2e dag geen halve dag maken. Tenzij je een dure taxi wilt nemen naar Disney.
We vonden een bakkerij waar ze allerlei heerlijkheden verkochten. Daarna hebben we bij de jonge dolfijnen gekeken, de roggen gevoerd en een groot bassin vol volwassen dolfijnen bezocht, zowel van boven als van onder water.
De twee overige shows hadden niet zo veel met “SeaWorld” te maken. De eerste was een leuke show met huisdieren (honden, katten, vogels, varken) en de andere een acrobatenshow. Ze stelden het voor alsof het zich onder water afspeelde, de kleuren waren mooi, de bewegingen soepel, maar een beetje een saaie show vergeleken met de rest.
Daarna hebben we nog wat aquaria bezocht en een “helikoptervlucht” over de wereld gemaakt, waarna we 2 witte dolfijnen (ook wel beloega of witte walvis genoemd), een ijsbeer en een gigantische walrus (letterlijk 2 verdiepingen groot) hebben gezien.
En dan zijn de 9 uur alweer om en moeten we naar de bus. We hebben bijna alles in het park gezien, helaas wel in een redelijk tempo. Ook deze avond waren we dus bijtijds in ons hotel, waardoor we weer een restaurant in de buurt mochten zoeken. Omdat ik geen honger had en me niet zo lekker voelde, zijn Ro, Angelique en Mark met z’n drieen naar een “all you can eat” pizzeria gegaan. De jongens waren niet zo te spreken over de kwaliteit van de pizza’s, maar Angelique vond ze eigenlijk best lekker. Ik had in het hotel ook een pizza gehaald, maar die was helemaal niet lekker. Wel heb ik nog best lang in het eetcafeetje van het hotel gepraat met een Amerikaanse studente. Dus van vroeg naar bed gaan kwam toen ook niet zo veel meer terecht. Toen ik net in slaap viel werd ik wakker gemaakt door het enthousiaste geklop op de deur van mijn kamergenoten.
Walt Disney’s Magic Kingdom
Woensdag 28 maart was de dag waar we allemaal naar hadden uitgekeken: we gaan naar Walt Disney’s Magic Kingdom! HET park, waar HET kasteel staat. Helaas voelde Ro zich behoorlijk beroerd deze ochtend. We dachten dat hij een zonnesteek had, omdat hij koorts en hoofdpijn had en zich misselijk voelde. Het leek toch niet echt op een griep. Ro besloot niet mee te gaan. Wel spraken we af dat wij tussen 12:00 en 12:30 uur voor het kasteel zouden staan, mocht hij zich later nog beter gaan voelen. Er gaan ’s ochtends namelijk naast een shuttlebus naar Epcot om 8:55 uur ook een shuttlebus om 11:10 uur direct naar Disney’s Magic Kingdom. Met z’n drieen gingen we naar Epcot en namen daar de monorail richting Magic Kingdom. Voor we de monorail in konden moesten we eerst lang in de rij staan voor de tassencontrole. Eenmaal in de monorail zoefden we in 10 minuten richting Magic Kingdom. Halverwege moesten we overstappen naar een andere monorail of met de boot het water over. Bij beide stonden lange rijen, maar we besloten voor de afwisseling de boot te nemen. Dit was ook de plek waar Ro later zou worden afgezet door de shuttlebus, wat dus veel makkelijker is dan onze route. Eenmaal aan de juiste kant van het water moesten we weer door de tassencontrole, de kaartcontrole en eindelijk waren we dan na 10:00 uur binnen. Eerst liepen we door Main Street. In het midden van het park, bij het kasteel, besloten we tegen de klok in alle subparken af te gaan. We begonnen met het park rechts van ons, Tomorrowland, om daarna Fantasyland in te lopen.
In de rij van de sneeuwwitje attractie zagen we dat het tijd was te gaan kijken of Ro was komen opdagen, maar we waren bijna aan de beurt, dus moest hij maar even wachten. Om iets over 12:00 uur liepen we naar het afgesproken punt en daar stond een zieke Ro. Het was fijn dat hij er was en niet alles zou missen, maar eigenlijk was het geen goed idee. Hij dacht dat hij zich beter voelde, maar na de bus- en monorailrit en wandeling door Main Street voelde hij zich alweer hondsberoerd. De rest van de dag ging hij in bijna geen enkele attractie en was hij alleen onze persoonlijke fotograaf, als wij wel in een attractie zaten. Ro wilde graag met de eerste bus terug naar het hotel. Deze zou al om 20:00 uur zijn. Ik zou met Ro mee terug gaan, terwijl Angelique en Mark zouden blijven en om 22:00 uur naar het vuurwerk gaan kijken. We zouden dit park sowieso 2 dagen doen, dus ik wist dat we nog genoeg tijd hadden alles te bekijken. Na Fantasyland zijn we via Liberty Square naar Frontierland gegaan.
We hebben niet alle attracties in deze subparken gedaan, alleen degenen met een maximale wachttijd van een half uur. De rest bewaren we voor de andere dag. Ro en ik zijn ook helemaal niet in Adventureland geweest, terwijl Angelique en Mark deze nog hebben bezocht na ons afscheid. Ro en ik zijn ruim op tijd terug bij de bus, die we via de boot hebben bereikt. Eenmaal terug in het hotel gaat Ro gelijk slapen en val ik ook niet veel later in slaap. Een tijdje later wordt ik wakker van Angelique en Mark die met een taxi voor de deur waren afgezet. Ze hadden de bus gemist, maar dat verhaal zouden we de volgende dag wel horen. Voor nu wil ik gewoon verder slapen.
Walt Disney’s Hollywood Studios
Donderdag 29 maart bezoeken we het 4e park van Disney: Hollywood Studios. Ro heeft de hele nacht als een straalkachel naast me liggen zweten, dus hij geeft aan dat hij weer niet meegaat. We hoeven ook niks af te spreken voor 12:00 uur, want hij komt zeker niet. We vinden het wel jammer, maar niks aan te doen. Ro geeft aan toch de hele dag te willen slapen, dus hij vindt het niet erg dat we weggaan. We besluiten naar Hollywood Studios te gaan, omdat dit naast Magic Kingdom het park is waar we graag 2 dagen heen wilden, dus hier kan hij wel 1 dag van missen. Ook besluiten we later om vroeg uit dit park weg te gaan (rond 17:00 uur) om de rest van de avond naar Downtown Disney te kunnen gaan. Dit is een deel van Disney waar iedereen gratis naartoe mag en wat vol staat met Disney winkels, Disney restaurants en andere entertainment (waar je wel voor betaald). Rond 10 uur zijn we in Hollywood Studios en we besluiten een aantal attracties “uit te proberen”: als ze leuk zijn doen we ze nog een keer met Ro, als ze niet leuk zijn dan hoeft dat niet. Een aantal attracties slaan we over om later met Ro te kunnen doen en een paar doen we stiekem toch, omdat we die wel 100 keer kunnen doen, zoals de Tower of Terror en de Aerosmith achtbaan. Voor de Aerosmith achtbaan staat een rij van 80 minuten en omdat we niet teveel willen zien zonder Ro, besluiten we erin te gaan staan. Dit was bij ver de langste rij deze vakantie en dat doen we nooit meer. Tjonge, wat een tijdverspilling.
De musicals van De Kleine Zeemeermin en van Belle en het Beest doen we ook, omdat Ro dat toch niet zo leuk vindt. Hij gaat daar liever niet dan wel heen.
Om 17:00 uur nemen we de bus naar Downtown Disney waar we heel graag bij de T-Rex willen eten. Dit geweldige restaurant is net zo mooi aangekleed als het Rainforest Cafe in Animal Kingdom, alleen dan met dino’s en mammoeten. We moeten een uurtje wachten en dan krijgen we een tafel. Het eten is meer in de trant van fastfood, wel lekker hoor, maar niet heel bijzonder. Maar daar gaat het ook niet om. Het gaat om de ambiance. En die was grandioos. Er konden ongeveer 600 mensen in het restaurant en het is dus constant vol. Waarschijnlijk vanaf lunch tot sluitingstijd. We vroegen onze ober hoeveel mensen hier werken en ze gaf aan dat er altijd bijna 100 mensen aan het werk zijn. Wauw.
Na het eten hebben we gewinkeld en rondgekeken, tot het tijd was een bus te vinden die ons weer terug zou brengen naar Epcot. Dit bleek lastig te zijn en we moesten eerst naar een Disney hotel. Daar konden we dan wachten op een andere bus, die terug ging naar de parken. Dit was echter niet de bedoeling, want bussen brachten alleen nog mensen van de parken naar de hotels, niet andersom. Maar nadat we hadden gezegd dat we daar door onze shuttlebus werden opgehaald was het geen probleem en mochten we met de lege bus mee terug. We waren op tijd voor de bus en een half uurtje later zagen we onze zieke Ro weer. Hij voelde zich wel wat beter, maar nog steeds niet optimaal. Ook deze nacht was hij nog een straalkacheltje, maar de volgende ochtend zou hij toch weer dapper met ons mee gaan.
Walt Disney’s Magic Kingdom
Vrijdag 30 maart zitten we om 8:55 uur weer in de shuttlebus richting Epcot. Daar aangekomen nemen we weer de monorail naar Magic Kingdom en daar stappen we over op de volgende monorail naar de ingang aan de andere kant van het water. Eenmaal in het park halen we gelijk de fastpassen voor de Peter Pan attractie. Die hadden we de vorige keer ook gehaald, maar omdat deze attractie binnenkort verdwijnt en hij erg populair is, waren die kaarten toen voor na 20:00 uur. Dus konden Ro en ik niet meer mee. Angelique en Mark waren wel geweest, maar wilden graag nog een keer. Ook vandaag mochten we ongeveer 7 uur later terugkomen. We hadden dus nog wel even tijd om iets anders te doen. We hebben alle attracties gedaan die we nog niet hadden gedaan, sommige attracties (zoals The Haunted Mansion) nog een keer omdat Ro die de vorige keer gemist had, en vermaakten ons prima. Het was heerlijk te weten dat we meer dan voldoende tijd voor alles hadden. Halverwege de dag kwam DE optocht en ’s avonds in het donker was er nog een optocht met alle wagens vol lampjes.
Omdat we zoveel tijd hadden, hebben we ons bij beide optochten lang van te voren op een strategische plek geplaatst, waardoor we een goed uitzicht hadden. Ook hebben we anderhalf rondje om het park gemaakt met het treintje. Gewoon, omdat het kan.
Aan het eind van de dag hadden we alleen een paar kleine kinderattracties niet gedaan (sommige daarvan doen we ook gewoon hoor) en konden we tevreden bij Mario’s gaan eten, het restaurant uit Lady en de Vagebond. Ook hebben Ro en ik nog even een foto samen met Mickey en Minnie laten maken, want we kunnen toch niet in Walt Disney World zijn geweest zonder deze foto. We hadden ondertussen al een verzameling foto’s van ons met animatiefiguren, maar voor Mickey moet je vaak lang in de rij staan. En tijdens het wachten op een plekje in het restaurant was dat precies mogelijk. Terwijl wij in de rij stonden voor de foto, stonden Angelique en Mark in de rij voor het restaurant. Het eten zelf was niet zo goed, maar ook niet slecht. En de prijs was ook niet zo hoog, maar als je alle verplichte fooien en dergelijke hebt betaald, is het toch steeds aardig duur. Na het eten direct door naar de Electric Parade.
Daarna zijn we snel naar het kasteel gerend, waar we net op tijd waren om het vuurwerk spectakel te bewonderen.
We wisten dat we hierna snel moesten vertrekken, want het is bijna onmogelijk de shuttlebus te halen. Om 22:00 uur begint het vuurwerk en om 22:45 uur vertrekt de bus. In die drie kwartier moet je dus de hele show bekijken (zeker 20 minuten), door de mensenmassa van Main Street terug naar de ingang rennen, besluiten of je de boot of de monorail neemt het water over, in de rij van de monorail staan, bij elke halte vol ongeduld wachten tot mensen zijn ingestapt of uitgestapt, aankomen aan de andere kant van het water, tussen de mensenmassa door naar beneden rennen, veel “sorry” en “excuse me” roepen, het plein over rennen, de busparkeerplaats al rennende zoeken, het gigantische parkeerterrein over rennen op zoek naar het juiste nummer en proberen op tijd te komen voor de laatste shuttlebus. Wonder boven wonder waren we om 22:44 uur bij de juiste parkeerplek (we hadden een hele minuut over!!!), alleen geen bus. Na 15 minuten kwam het ding een keer aanwobbelen!! Dus eerder genoemde activiteiten hadden theoretisch gezien ook gekund zonder duwen, trekken, schreeuwen en rennen. Maar al met al, weer een geweldige (maar zeer vermoeiende) dag.
Walt Disney’s Hollywood Studios
Zaterdag 31 maart gingen we voor de 2e keer naar Hollywood Studios. Voor Ro was dit de eerste keer. De grote lange shows, zoals de “Studio Backlot Tour”, “Indiana Jones™ Epic Stunt Spectacular!” en de “Lights, Motors, Action!® Extreme Stunt Show®” hadden we de eerste keer overgeslagen, waardoor we die nu alle vier voor het eerst konden bekijken. Alle drie waren ze leuk.
Tijdens de shows zagen (en vooral roken) we iets wat er zo geweldig lekker uitzag/rook. Ro en ik besloten zo’n ongezond bordje te kopen en samen te delen. Het heet Funnel cake en bleek te smaken naar oliebollen, maar dan in sliertjes. Zelfs de poedersuiker zat erop! Het was lekker, maar met z’n 2e nog een behoorlijke “maaltijd”. Allerlei kleine Amerikaanse kinderen eten zo’n ding alléén op. Wauw!
Ook hadden we de toy story attracties de vorige keer niet kunnen doen, omdat we met de fastpass niet op tijd naar binnen konden. Deze attractie was super. Je gaat in een wagentje zitten en krijgt een “pistool” in je handen. Dan ga je langzaam langs allerlei schermen, waar je zoveel mogelijk moet schieten en punten moet halen. Ik ben hier zoals altijd bijzonder slecht in, maar dat maakt de lol niet minder.
Uiteraard gaan we nogmaals in Aerosmith en nemen we Ro mee naar de vallende lift in de Tower of Terror. Het is een mooie zonnige dag als we dit oude “hotel”gebouw ingaan. Op het moment dat we een tijdje later, na een rondje door het spookhotel, met de lift naar beneden storten, gaan de ramen open, waardoor je al vallend (en stijgend en vallend en stijgend en weer vallend en weer stijgend enzovoorts) door deze luiken een mooi uitzicht hebt. Op het moment dat de ramen de eerste keer open gaan zien wij dat het buiten onweert. De bliksem flitst door de lucht. Het was net of dit bij de attractie hoort, zeker omdat je tijdens de tocht door het hotel al nep bliksem achter de nepramen zag. Eenmaal terug in de “lobby” van het “hotel” wachten we een half uurtje, waarna de regen stopt en de zon weer terug is. De temperatuur was niet echt gezakt, dus we konden weer genieten van de hitte. Het was de enige onweersbui van de vakantie en samen met een klein buitje op de eerste dag in Animal Kingdom de enige regen van de vakantie. Zo toevallig dat we precies in de twilight lift zaten!
Als het bijna donker is gaan we naar het grote amphitheater waar we kunnen genieten van Fantasmic. Deze spectaculaire show speelt zich af midden in een meertje met in het midden een eiland met een berg. Mickey de tovenaarsleerling en allerlei andere Disney figuren voeren hier een show op. Maar het mooiste zijn de special effects. Er wordt een gordijn van nevel neergezet waarop afbeeldingen en filmpjes worden geprojecteerd. Dit scherm is wellicht rond de 40 of 50 meter hoog. Ook komen er halverwege de show nog 3 boten helemaal verlicht voorbij met per boot sneeuwwitje en haar prins, doornroosje en haar prins, belle en haar prins en de kleine zeemeermin en haar prins. Aan het eind van de show kwam er een grote ouderwetse Missisipi boot langs vol disneyfiguren.
Weer een bijzonder einde van een bijzondere dag. Omdat we nog even tijd hadden voordat onze bus ging zijn we snel nog een keer in de Aerosmith achtbaan gegaan voordat we naar de bus moesten rennen.
Universal Studios
Zondag 1 april was onze laatste hele dag in een park. Voor deze dag hadden we het andere Universal Studio park bewaard. We moesten weer vroeg opstaan, omdat deze bus al om 7:55 uur vertrekt. Veel te vroeg waren we om 8:25 uur op de parkeerplaats van Universal. We slenteren over de BoardWalk en zijn ruim voor openingstijd bij de ingang. Zodra de poort open gaat rennen we naar de achtbaan waar we al de hele week naar uitkijken: de “Hollywood Rip Ride Rockit®“In deze achtbaan hang je ook, net als in de manta, 90 graden naar voren. We staan redelijk vooraan, maar de achtbaan is nog niet open. Dan blijkt deze kapot te zijn. Ze weten niet hoe lang het gaat duren. We besluiten wel te wachten. Na 10 minuten beginnen de karretjes zonder passagiers te rijden, na nog eens 10 minuten mogen we naar binnen. We stoppen de tassen in kluisjes en rennen door de lange lange rijen die verder leeg zijn. Eenmaal vlak voor de instapplek begint de rij pas. We wilden niet als eerste in de wagentjes, want dat is een beetje eng als het ding net kapot was. Als eerste voelt dan echt als een proefkonijn. Regelmatig stappen mensen in en dan krijgen ze de beugels (die je in een achtbaan als deze waarbij je bijna plat op je buik ligt/hangt, hard nodig hebt) niet goed dicht. Alle wagens gaan halfleeg weg, omdat de rest van de karretjes geen goede beugels hebben. Wij willen er wel in, maar alleen op een plek waar iemand al gezeten heeft. Enigszins zenuwachtig stappen we in zo’n gebruikt wagentje en gaan zitten. In deze achtbaan mag je je eigen muziek uitzoeken dus met “Born to be Wild” ga ik deze rit tegemoet. De rit gaat gelijk kaarsrecht omhoog tot een hoogte van 17 verdiepingen. Omdat je voorover hangt, zit je op dit stuk dus juist rechtop, in plaats van dat je naar achteren ligt. Eenmaal hoog boven de grond zak je langzaam met een hoofd recht naar beneden en ga je loeihard (met ruim 100 km/uur) bijna recht naar beneden waarna je nog meerdere keren door diverse loopings en kurketrekkers wordt gegooid. Midden in één looping ga je bovenin zelfs nog door de kurketrekker. Het was een geweldige achtbaan. We besluiten gelijk nog een keer te gaan, nu de rij nog steeds niet zo lang is. De eerste keer zaten we helemaal achterin, deze keer zitten we helemaal voorin. Allebei een beleving.
Daarna besluiten we eerst de rest van het park te gaan bekijken. Ro en ik vinden dit het minst leuke park van de 7. Niet dat ie niet leuk is, maar vergeleken met de andere 6 iets minder. Toch zien we mooie shows, zijn er geinige attracties en genieten we van het eten en de omgeving. Vooral de Simpsons Ride vinden we super. Hier zit je in een simulator omgeven door gigantische schermen waarop je een reis maakt. Zo super goed gemaakt dat het net echt lijkt. Ook in de Men in Black attractie krijgen we weer een geweer in handen gedrukt en mogen we al rijdend in ons karretje zoveel mogelijk aliens doodschieten. Uiteraard ben ik weer laatste en is Mark weer eerste.
In de Mummy achtbaan hebben we nog een benauwd momentje. In deze achtbaan stop je op een gegeven moment in een grot waarbij achter en voor de deuren gesloten zijn. Vervolgens veranderd het hele plafond in een vuurzee. Als dit is gedoofd merk je dat de deur voor ons open wil, maar dat gebeurd niet. Er hangen wat fakkels te branden, verder is het donker. We wachten rustig tot we weer verder mogen. Misschien moet er een gehandicapte persoon instappen en dan zetten ze vaak alles even stop? Tot Angelique ineens zegt: “ik ruik gas”. Ik schrok me dood. We zaten ingesnoerd in het wagentje en konden geen kant op. En er was genoeg vuur en gas om ons heen. Net toen ik dacht dat dit misschien een mooi moment was om in paniek te raken, gingen de deuren open en mochten we verder. Omdat er geen rij stond bij deze attractie hadden we vooraf al gezegd dat we mooi 2x konden. Dat hebben we maar niet gedaan. Eén keer was echt even genoeg. Een andere geweldige attractie was “Twister”. Hier sta je op een “veranda” en komt er een tornado op je af. Ondanks dat je weet dat het nep is, was het best beangstigend om zo’n ding op je af te zien komen stuiven. Ik ben blij dat ik niet in een orkanengebied woon.
Als het half 6 is moeten we weer naar de parkeerplaats gaan lopen. Mark geeft aan dat hij graag wil blijven om op de Boardwalk uit eten te gaan om onze laatste avond te “vieren”, maar dat betekend ook dat we de bus missen en dus een taxi moeten nemen. We zijn ondertussen al (ruim op tijd) bij de bus en terwijl we aan het wachten zijn besluiten we toch te blijven en lopen het hele eind weer terug. We lopen langs allerlei restaurantjes om de kaart te bestuderen en besluiten uiteindelijk bij Bob Marley te gaan eten. Geen slechte keus want deze Jamacaanse lekkernijen waren wel aan ons besteed.
Na het eten slenteren we via het HardRock Cafe terug naar de Universal Studios. Het park is tot 22:00 uur open, dus we kunnen nog best even naar binnen. We gaan eerst een paar keer in de “Hollywood Rip Ride Rockit®“ achtbaan, daarna aan de andere kant van het park nog een keer in Simpsons The Ride om daarna weer een paar keer in de achtbaan.
We hoeven geen bus te halen, dus we kunnen doen wat we willen. Heerlijk. Als we niet meer in de achtbaan willen slenteren we naar de uitgang waar Mark wordt uitgekozen voor een (erg lang) interview over zijn parkbeleving. Op de terugweg adviseren wij Mark zijn eerste “cinnabon” te proberen, welke Ro en ik met enige jaloezie in zijn mond zagen verdwijnen. Maar we zaten te vol om zo’n ding nog met fatsoen te kunnen wegwerken en uit ervaring weten we dat ze eigenlijk alleen vers lekker zijn (en we ze dus niet kunnen bewaren voor later). We nemen een taxi terug die iets duurder was dan vooraf verteld (US$ 40 ipv US$ 30), maar het was het geld zeker waard om wat langer te kunnen blijven. Uitgeput vallen we weer snel in slaap, wetende dat dit onze laatste nacht in Amerika is. Tenminste, de laatste nacht in een bed, want morgennacht brengen we door in een vliegtuigstoel.
Walt Disney’s Animal Kingdom
Maandag 2 april sluiten we ons bezoek aan Orlanda af met het park waar het 10 dagen geleden allemaal begon: Animal Kingdom. We hebben maar een halve dag, want we moeten om 16:00 uur op de luchthaven zijn. Het is zeker een uur rijden vanaf ons hotel, dus we willen om 14:30 uur wegrijden uit het park. We pakken onze koffers, ruimen onze hotelkamer op en brengen de koffers naar de receptie. Daar worden ze in een apart kamertje voor ons bewaard, achter slot en grendel. We stappen om 8:55 uur op de shuttlebus en stappen even later bij Epcot over op de Disney bus naar Animal Kingdom. Rond 9:45 uur lopen we het park in. We gaan eerst naar de vogelshow, want die hadden we gemist.
Ook doen we de everest achtbaan en de dinosaurus attractie nog een keer. We bekijken de Tree of Life goed van alle kanten en lopen door het dierentuin gedeelte van het park, waar we weer dieren zien die we nog nooit eerder in het echt hebben gezien, zoals een reuzenmiereneter.
Deze halve dag is veel te snel voorbij. We willen alle vier nog souvenirs kopen: ik kies een fotolijstje uit die ik van Ro voor mijn verjaardag ga krijgen. Ro had al eerder een kermit t-shirt gekocht, maar vind nu niks meer. Angelique en Mark kopen ook allebei een mooi t-shirt. Dan lopen we met tegenzin het park uit en nemen we afscheid van Walt Disney World, pretparken en 10 dagen lol.
Orlando – Miami –Schiphol – Duiven – Wijchen
We zoeken een taxi. Deze taxichauffeur wil ons naar ons hotel brengen, daar even wachten terwijl we onze koffers halen en gelijk doorrijden naar de luchthaven. Wel zo handig. Na US$ 11 zijn we bij het hotel. Mark en ik gaan naar de receptie. Er staat een man voor ons die nogal lang duurt. We wachten ongeduldig. Als hij klaar is en bijna wegloopt vraagt hij toch nog of de receptioniste US$ 50 kan wisselen. Ze zoekt, vindt niks en wil naar achteren lopen. Ik vraag of ze dan gelijk de deur naar onze koffers kan openmaken, omdat de meter van onze taxi loopt. Ze geeft aan gelijk de sleutel te pakken. We wachten en wachten, maar ze komt niet terug met de sleutel of het geld van de man. Als ze eindelijk komt zegt ze dat ze de sleutel niet kan vinden. Ze zoekt de receptie af en na enig aandringen gaat ze andere mensen bellen. Als ze na nog een tijdje zoeken niks gevonden hebben bellen ze een monteur die komt kijken. Hij haalt een ladder en een collega en ze besluiten dat één persoon over de muur kan klimmen en de deur van binnenuit kan openen. De man plaatst aan onze kant een ladder, kruipt over de muur die tot bijna het plafond rijkt en springt het hele eind naar beneden. Aan de klap te horen kwam hij niet helemaal lekker neer tussen en op de daar aanwezige koffers. Hij opent de deur en op dat moment komt de receptioniste met de sleutel aanlopen. Hij lacht wel, maar vind het niet grappig. We laden snel onze koffers in de taxi, waarvan de meter ondertussen flink was doorgelopen naar US$ 19. Ik had al aangegeven aan de receptioniste dat we US$8 van haar wilden hebben, maar dat moest ze eerst met haar manager gaan bespreken. We wilden de meter niet nog langer onnodig door laten lopen, dus zijn we maar gegaan. Een uur later waren we ruim op tijd op de luchthaven. Er was bijna niemand en de balie was al open. We hebben ons omgekleed, koffers nog even goed ingepakt, koffers afgegeven om daarna buiten in het zonnetje te genieten van onze laatste straaltjes zon voor een lange tijd. We moesten 3 uur van te voren aanwezig zijn, dus we hadden tijd zat. Ook deze keer was ik vergeten vloeistof apart in een zakje te doen, maar kwamen we zo weer door de douane. Het ging alweer super soepel. Geen vragen, geen controles, niks. Achter de douane hebben we nog gegeten en rondgekeken in de winkels. We konden gratis chocoladepaaseitjes eten, dus we hadden genoeg mee om tot Nederland verzadigd te zijn van chocolade. Deze keer zouden we geen honger lijden in het vliegtuig. Op de heenreis hadden we geen eten mee. En we kregen maar één maaltijd in het vliegtuig. Nu waren we bewapend met een volle buik, chocolade en lolly’s! Om 18:00 uur is het eindelijk zover: ik ben in Nederland jarig! Hier in Amerika nog niet, maar hier ben ik niet geboren, dus ik voel me jarig! Een paar minuten in mijn 32e verjaardag mogen we naar de wachtruimte om te gaan boarden. Zonder vertraging vliegen we om 19:00 uur naar Miami. Het is maar een uur vliegen. In Miami aangekomen moeten we van boord. We hoeven gelukkig onze bagage niet uit te checken. We worden “opgesloten” in een ruimte met wat banken en een paar winkeltjes. We spelen een potje monopolie en proberen de tijd door te komen. Na anderhalf uur mogen we weer terug door de douane (er wordt alleen gecontroleerd of je het bewijs hebt dat je terug dit vliegtuig in mag) en gaan we weer terug ons eigen vliegtuig in. Rond 22:00 uur stijgen we weer op. Ook voor de terugweg hadden we een mediaset gehuurd (om films te kijken), maar het was al na 23:00 uur toen we die eindelijk kregen. Ik was te moe om het ding aan te zetten. Zowel Ro en ik als Angelique en Mark hadden per stel 4 stoelen. We konden dus iets beter liggen, maar het blijft ongemakkelijk en echt slapen is onmogelijk. Als ’s ochtends de lampen aangaan kan ik nog een halve film kijken voordat de schermen worden opgehaald, ongeveer een uur voor we gaan landen. Dat was dus een dure halve film. Gelukkig heeft Ro iets meer gebruik gemaakt van zijn scherm. En dan zijn we weer veilig op Schiphol geland en is de vakantie (bijna) voorbij. Henry haalt ons op en brengt ons naar zijn huis. Tot onze verassing is mama bij hem en hebben ze taart en cadeaus voor mijn verjaardag. Er wordt flink gezongen, maar we zijn alle vier te moe om lang te blijven. Na een paar uurtjes rijden we met z’n vieren naar Duiven, waar ik mijn foto’s op Mark’s computer zet en Mark zijn foto’s op mijn externe harde schijf. Beladen met 6.000 foto’s rijden we rond 19:00 uur naar huis. Thuis nemen we nog snel een douche en gaan om 20:30 uur slapen. We moeten tenslotte de volgende morgen alweer vroeg werken…..
Fotoalbums per park
Walt Disney World Universal Studios
