Impi Adventures

Reisverhalen

Burkino Faso

De douane en politie van Burkina Faso ging ook best makkelijk en duurde niet zo lang. Maar al met al was het een lange dag geweest om Mali uit te komen en Burkina in te komen, waardoor we vlak na de laatste post de bosjes in zijn gereden om daar de nacht door te brengen. De bewoners van het naastgelegen dorpje hebben ons tot het donker werd en vanaf zonsopgang van hun aanwezigheid laten genieten, maar zij waren toch een stuk minder aanwezig dan de Malinese bevolking. We hebben met z’n 4e een rijk gevulde soep gemaakt die we tot de laatste druppel hebben opgegeten. Na nog een spelletje rummikub was het toch alweer bedtijd.

De weg naar Bobo Dioulasso was een mooie route. We hadden besloten gelijk door Bobo te rijden en naar een bos 10km onder Bobo te rijden, waar je ook in een bron en/of rivier zou kunnen zwemmen. In Bobo zijn we Maureen en Henk Jan kwijt geraakt en na een zoektocht door de stad besloten we maar naar het bos te rijden in de hoop ze daar te vinden. Bij het begin van de tolweg vroegen we of ze toevallig een “rouge camion avec deux toubabs et un chien” hadden gezien. Ja hoor, die was zojuist gepasseerd. Dus dat zou goed komen. En ja hoor, bij het bos kwamen we ze weer tegen.

We wilden eerst gaan zwemmen, maar dat kon niet in het bos. In het bos zou de bron zijn, maar daarbuiten kon je in de rivier zwemmen. Volgens de gids konden we daar ook wel kamperen. We kochten vast een kaartje voor het bos en reden naar het water. Het was een heerlijke rivier, waar we EINDELIJK konden zwemmen. Na een uurtje dobberen met hondjes gingen we naar het restaurantje vlakbij. We waren uitgehongerd. Maureen en ik wilde frietjes, maar hij gaf aan dat het kleine porties waren en dat we 2 porties moesten nemen. Ro wilde kip met friet, maar dat was volgens hem ook niet genoeg. Ro vond het wel goed. Henk Jan bestelde ook kip met spagetti. Na heel lang wachten kwam het eten: 2 friet ipv 5 friet! Ze hadden niet meer aardappels. Okee, maar hadden ze dat anderhalf uur eerder niet kunnen zeggen. Na een heel klein bordje friet voor Maureen en mij en een net geslachte kip voor Ro en Henk Jan hadden we nog steeds honger. Maar omdat we al toegangskaartjes voor het bos hadden, moesten we wel gaan. Het bos was wel mooi, maar behalve 2 hangbruggen niet heel bijzonder.

Maar we hadden ook maar 2 uurtjes voor het  donker zou worden, dus wellicht hebben we een hoop gemist. Terug bij de rivier vonden we een geweldig mooie plek om te slapen, direct langs de rivier. De eigenaar van het land kwam langs en gaf aan dat het prima was als we daar bleven, zolang als we wilden.

De volgende dag hebben we de hele ochtend kleren en beddengoed gewassen in de rivier. Dat werkt echt goed. Op een steen in de rivier kun je de kleren goed uitschrobben en gelijk goed uitspoelen in de continue stroom water. Wassen in een emmer is lastig omdat je nooit genoeg water hebt om de zeep eruit te krijgen. Maar dit was gewoon leuk. De middag hebben we besteed aan lezen, onszelf uitgebreid douchen en zwemmen. Heerlijk! Deze dag hebben we volledig relaxend door gebracht, alleen hadden we hier met inkopen doen geen rekening mee gehouden, waardoor we niet  voldoende brood e.d. hadden. Maar niemand had zin om 15km naar Bobo te rijden, dus we deden het met wat we hadden.

  

De dag voor kerstavond besloten we toch maar naar Bobo te gaan, zodat we in de stad konden gaan eten. We vonden al snel een leuke gelegenheid waar we mochten kamperen. Ze maakte daar zelf verse pizza’s dus daar hebben we gelijk geweldige pizza’s gegeten.

De dag van kerstavond hebben we niet teveel gedaan: gelezen, kerstkaart gemaakt, sleutelen aan de auto (Ro), internetcafe bezocht, gezellig samen gezeten en de markt en supermarkt bezocht. De supermarkt was een kerstcadeau op zichzelf. Allemaal producten die we sinds Marokko niet meer hadden gezien. Uiteraard onbetaalbaar, maar ach, het was kerst. We hebben een kilo Goudse jonge kaas gekocht voor 12 euro en chips voor 2 euro en bakjes yoghurt in de aanbieding (4 danoontjes afgeprijst van 8 euro naar 1,50 euro, omdat ze bijna over datum waren). Erg duur allemaal, maar ja. ‘s Avonds hebben we spagetti met echte kaas gemaakt! En daarna yoghurt! Het was net echt kerst.

Op eerste kerstdag hebben Ro en Henk Jan geprobeert onze laptop te repareren. Dat was helaas niet gelukt. De interne harde schijf is gecrasht. Dus we moeten een nieuwe harddisc of een nieuwe laptop zien te kopen. Toen we ons klaar aan het maken waren om ‘s avonds uit eten te gaan, kwam Darrin met zijn vriendin langs wandelen. Ze besloten met ons mee te gaan, dus met z’n 6e gingen we op jacht naar een leuk restaurant. Ondanks de goede recenties in de Lonely Planet viel het een beetje tegen. Afrikaanse restaurants hebben vaak een aantal ingredienten niet op voorraad, wat het uitkiezen van een maaltijd soms lastig maakt. Na het diner gingen we op zoek naar een plek waar we konden dansen. Meteen naast het restaurant zat een kleine dancing, maar Darrin en aanhang wilde daar niet heen. Dus eerst de halve stad afgelopen, maar ze vonden niks leuk. Na een tijdje hadden ze iets in de Lonely Planet gevonden, dus wij met z’n 6e in een taxi daarheen. Bleek het eigenlijk precies een zelfde soort tent te zijn als degenen naast het restaurant. Maureen en ik vermaakte ons prima en zelfs Ro heeft de voetjes nog even van de vloer gedaan. Maar Ro had last van zijn voet, omdat hij zijn teen had omgeknakt op weg naar het restaurant. Nu, tijdens het schrijven van dit verslag op 2 januari, dus 8 dagen later, heeft hij nog steeds last van zijn teen. Dus het dansen was van korte duur voor Ro. Darrin en aanhang hadden het niet zo naar hun zin en wilde ergens anders heen. Daar hadden wij geen zin in. We wilden nog even blijven en terug om te slapen. Bij het wachten op een taxi zagen we dat er vlakbij een groot festival bezig was, waar Darrin en vriendin heen gingen. Wij namen een taxi naar “huis”. We hadden kerstavond en 1e kerstdag een kamer gehuurd, zodat we Klaas daar konden laten als we weg gingen. Dat is fijner voor haar dan in de warme auto liggen. En bovendien was het minder gehorig voor ons. Maar helaas waren de matrassen zo slecht dat we daarna toch maar weer in de daktent gingen slapen.

Ook 2e en 3e kerstdag hebben we weinig gedaan. Ik had van Maureen de Milennium trilogie geleend en was de meeste tijd aan het lezen in deze 3 boeken van samen ongeveer 1800 bladzijdes. ‘s Avonds hebben we nog naar de film ‘The day the earth stood still’ gekeken.

De 28e besloten we naar Ghana te rijden. De weg was erg mooi en we zagen onderweg nog gieren (vogels). De mensen in Burkina zijn erg aardig en het land is mooi. We vonden het jammer om te gaan, maar we hebben ook wel erg veel zin om naar de kust van Ghana te gaan. Burkina uitrijden ging vrij snel. Maar aangezien het een lange dag was geweest was het pas rond 16:00 uur toen we Burkina uitreden.

© Copyright - Fundisa Weddings | Iris Diekstra, e-mail: iris@fundisa-weddings.nl, telefoonnummer 06 3308 1443 (ook WhatsApp)