IMPI’s ADVENTURES

Reisverhalen

Kenia 2

november

Zaterdag 6 november zijn we weer terug in Kenia. Het is al 14:00 uur als we in Kenia door de grens zijn en we zullen Lake Naivasha dus niet halen. We rijden een paar uur en zien dan de camping waar we op heenweg naar Oeganda ook geslapen hadden en besluiten dat nog een keer te doen. Kamperen kost hier maar € 2 pppn en de meisjes kunnen voor dat geld ook een kamer krijgen, wat ze uiteraard doen voor het geval het gaat regenen. We koken en eten in hun kamer. Daarna kijken we “2 and a half men” in hun kamer en dan mogen wij een keer door de regen naar ons eigen bedje lopen.

Zondag 7 november vertrekken we bijtijds en we rijden de laatste 300km naar Lake Naivasha. We komen aan het begin van de middag aan. We lunchen, kletsen en gaan op onderzoek naar de verschillende activiteiten. In 2005 hebben Ro en ik hier een mountainbike gehuurd en zijn we door Hell’s Gate gaan fietsen. Dit was een zeer memorabele gebeurtenis, omdat we destijds bijna tegen een buffel waren aangereden en hij een aantal zeer overtuigende schijnaanvallen onze kant op had gedaan. En als dat niet genoeg was om dit bezoek voor altijd te kunnen herinneren, was de mountainbike tocht zo zwaar dat ik dat ook nooit meer vergeet. Eerst moesten we 5km over een hele slechte weg met heuvels naar het park, om daarna 8km door een dikke laag los zand heuvel op en af te fietsen, om na de wandeling door de gorge weer het hele eind terug te fietsen. Je begrijpt, van mij hoefde het niet meer zo. Maar Alex en Marlene wilden het proberen en Ro had er ook wel zin in, dus de volgende morgen zouden we toch op de fiets stappen. En ik heb er geen spijt van. Maar eerst hebben we nog een wandeling omhoog gemaakt, zodat we een mooi uitzicht over het meer hadden. ‘s Avonds hebben we in het restaurant gegeten, wat wel een beetje duur was, maar ook wel heel gezellig. Die nacht werden we regelmatig wakker van de nijlpaarden die zo’n mooi, maar oh zo hard, geluid maken.

Maandag 8 november zijn we rond 8:30 uur bij de mountainbikes. We moeten een tijdje zoeken voor we allemaal een geschikte gevonden hebben, maar dan kunnen we ook echt beginnen. De eerste 3km was mooi asfalt, alleen de laatste 2km naar de ingang was een zandpad omhoog. Maar een stuk makkelijker dan 5 jaar geleden. Bij de ingang moest ik wel even bijkomen. En tot ons genoegen bleek de weg door het park nu een graffel weg te zijn en waren de meeste heuvels met de grond gelijk gemaakt. Het fietsen was dus heel relaxt en je kan bijna niet meer tegen een buffel oprijden, omdat je ver genoeg voor je uit kan kijken. We genoten van de tocht. We zagen allerlei antilopen, zebra’s, giraffen en bavianen: allemaal van heel dichtbij.

Na 8km kwamen we bij de rangerspost, waar ook de wandeling door de gorge begon. Deze 2,5 uur durende wandeltocht gaat door een smal “sandstone” ravijn met door water gescalpeerde wanden in geweldige vormen. Het water slijt het ravijn steeds dieper in. Het is niet overal makkelijk om naar boven of beneden te klauteren, maar gelukkig hadden we een goede gids die elke keer vertelde waar je je voeten en handen neer moest zetten en waar het glad is. En als het erg glad was dan zette hij zijn stok tegen je voet, zodat je niet naar beneden kon glijden. Hoe hij soms kon blijven staan was ons een raadsel. De bergen om dit ravijn zijn vulkanen. Er is een Geothermal Station naast de vulkaan geplaatst die hier één van de heetste stoombronnen op aarde gebruikt om half Kenia van energie te voorzien. Doordat de druk van de vulkaan wordt weggenomen zal deze niet uitbarsten, maar op diverse plekken in het ravijn kun je zien waar de lava ooit gestroomd heeft en het ligt overal vol met lavastenen. Ook zien we een aantal natuurlijke hotsprings waar je een ei in kan koken en komt er op sommige plekken heet en op andere plekken warm water uit de grond omhoog en dat druppelt langs de rotsen omlaag. Als laatste beklimmen we nog een bergje om van het uitzicht te genieten. Het was een heel bijzondere wandeling.

Als we terug zijn op de rangerspost begint het hard te regenen. We willen wachten tot het droog is voordat we terugfietsen, maar na anderhalf uur regent het nog steeds en we moeten wel voor het donker het park uit (er zijn ook luipaarden en leeuwen). Dapper stappen we op de fiets en beginnen terug te fietsen in de regen. We rijden langs 2 kuddes buffels, maar deze kijken alleen naar ons en laten ons verder met rust. Halverwege houdt het op met regenen en we besluiten een paar km te lopen. Behalve dat we erge zadelpijn hebben, zie je ook veel meer als je loopt. Tijdens het fietsen kijk je steeds naar de weg omdat het zo modderig en glad is en als je loopt kan je veel meer om je heen kijken. Als we bij de uitgang zijn is de terugweg een eitje: we mogen nu 2km naar beneden en ik ga een beetje te hard, maar hoef niet één keer te trappen. Terug op het asfalt is het ook vrij simpel, maar als we weer op de camping zijn, zijn we allemaal heel erg moe. Ik neem een hete douche, want ik ben tot het bot toe bevroren en na het eten van een aardappel/wortelsoep gaan we meteen naar bed.

Dinsdag 9 november rijden we op ons gemak naar Nairobi. Van Anne en Bob, een Australisch stel die bij ons op de camping stond en van Zuid Afrika naar Europa rijdt, horen we dat Maureen, Henk en Boris (www.metdaffieopreis.nl) onderweg zijn naar Jungle Junction in Nairobi, dus we besluiten daar ook heen te gaan. Als we aankomen zijn Anne en Bob er al en ze vertellen ons dat ze net een bericht hebben gehad van Maureen en Henk dat ze er pas donderdag of vrijdag zullen zijn. Dat is helaas te laat voor ons. We vinden het wel jammer, want dit was de allerlaatste kans dat we ze onderweg nog tegen zouden kunnen komen. Wij gaan weer naar het zuiden, terwijl zij naar het noorden gaan. De afgelopen maanden hebben ze vaak slechts een paar dagen achter ons gezeten en soms moeten we elkaar echt net gemist hebben, zonder dat we wisten dat ze in de buurt waren. Maar dit was echt de allerlaatste kans. Helaas! We horen van Anne en Bob dat ze Boris (de hond) zelfs door de Serengeti gesmokkeld hebben! Dan gaan we naar het winkelcentrum om inkopen te doen, want in Nairobi hebben ze net iets meer dan in Arusha en bovendien zijn zuivelproducten en Coca Cola Light hier veel goedkoper. Terug op de camping gaan we gezellig met z’n 4^e in de woonkamer zitten en Bob en Anne komen er ook bij zitten. Het is gezellig en we praten zo lang dat het al 20:00 uur is voordat Ro en Marlene beginnen met koken, terwijl Alex en ik foto’s voor hen uitzoeken op de computer. Hun camera is een paar weken geleden kapot gegaan en we doen dus al die tijd al samen met onze camera, wat het uitzoeken makkelijker maakt, aangezien we normaal 2 camera’s hadden om foto’s van uit te zoeken en te branden. Na het eten raken we aan de praat met een Engels man die al 9 jaar met de fiets over de wereld toert en een Zwitserse man die met de motor 2 maanden geleden uit Europa is weggereden. Veel te laat gaan we door de stromende regen naar bed.

We hebben één van deze schapenvelletjes voor ons huisje gekocht.

Woensdag 10 november is een dubbel treurige dag. Ro’s vader is jarig, maar we kunnen helaas niet op visite EN we moeten vandaag afscheid van Marlene en Alex nemen. We hebben sinds 1 augustus samen met de meisjes gereisd (op een paar dagen na in Tanzania toen ze met Alex’s ouders hebben rondgereisd). We rijden rond 10:00 uur nog even langs het winkelcentrum om een paar lekkere broden en croissantjes te halen en sluiten daarna aan in de file, eerst de stad in, dan de stad uit. Het duurt allemaal langer dan we hadden gehoopt en uiteindelijk is het al 13:30 uur geweest als we bij de grens met Tanzania zijn. Kenia uit gaat snel en soepel, maar Tanzania in duurt wat langer dan normaal.

Dit bezoek aan Kenia was van zeer korte duur. Ondertussen zijn de tickets geboekt en zullen papa en Angelique (mijn zusje) op 11 december aankomen in Nairobi. Mijn zusje vliegt op 23 december weer naar huis, mijn vader op 21 januari. Op 9 december zullen Ro en ik naar Nairobi rijden, omdat ons visum voor Tanzania dan verloopt. We zullen dan waarschijnlijk van 11 tot 23 december met papa en Angelique door Kenia toeren. Als Angelique weer veilig onderweg is naar Nederland, gaat papa met ons mee naar ons huis in Tanzania, als we tenminste een nieuw visum voor 3 maanden krijgen. Daar zullen we kerst en Oud en Nieuw vieren en wellicht wat uitstapjes maken.

Ik schrijf het laatste stukje van het verslag van Oeganda en dit verslag over Kenia terwijl we in ons nieuwe huisje zitten. We zijn net aangekomen en ik kan hier even in alle rust schrijven. We zijn nog steeds erg blij dat we besloten hebben om even te stoppen met reizen en een paar maanden hier te blijven. En mochten we te onrustig worden, dan kunnen we natuurlijk op elk gewenst moment weer verder reizen. Maar zolang we hier zijn is iedereen van harte welkom om hier te logeren. Het huis is groot genoeg voor logees en de tuin is meer dan groot genoeg voor kampeerders. De vluchten naar Nairobi zijn niet zo duur en vandaar is het makkelijk een bus naar Arusha te nemen. Of je kan naar Dar es Salaam vliegen, maar de busreis van Dar naar Arusha is een stuk verder (10 uur versus 4 uur). Mail of bel ons van te voren als je langs wilt komen, of dat nou voor één dag of een week is, dat maakt niet uit. Uiteraard zijn alle andere overlanders ook van harte welkom.

De blauwe route met gele puntjes is de route & overnachtingsplaatsen van de heenweg richting Oeganda. De rode lijn is de route van deze trip met de groene puntjes waar we geslapen hebben.