IMPI’s ADVENTURES

Reisverhalen

Maleisië 3

Maandag 22 juli zijn we vanaf Lombok naar Kuala Lumpur gevlogen.

Het is 15:30 uur als we aankomen en ik voel me met de minuut beroerder worden. Misschien de kipwrap uit het vliegtuig? Ik heb koorts en voel me hondsberoerd. Als we weer door de douane zijn wil ik eerst even zitten. We besluiten iets in een restaurantje te gaan eten, in de hoop dat ik me daarna wat beter voel. Het is heet en het eten blijkt bijzonder scherp gekruid, waardoor ik het nog heter krijg. Dan gaat Ro op zoek naar een manier om in Melaka te komen. Dat blijkt pas over 3 uur met een bus mogelijk, dus bij grote uitzondering nemen we een taxi die ons de hele 2 uur gaat brengen. Het is wel duur, maar als Ro een kaartje koopt krijgt hij te horen dat het zelfs RM 220 (€ 55) in plaats van de RM 160 (€ 40) die we dachten. Hij koopt het toch maar en we lopen naar de rode taxi’s. Maar als we in willen stappen, pakt de controleur het kaartje aan en neemt ons mee en begint door zijn walkietalkie te praten. Ro vraagt waarom we niet de gewone taxi krijgen, maar hij negeert ons. Na een paar keer vragen of die andere rode taxi’s soms goedkoper zijn, geeft hij uiteindelijk toe dat dat zo is. Ro zegt dat we de rode willen, maar dat kan volgens de man niet meer, want hij heeft de zwarte al opgeroepen. Ja, dag, dat is zijn probleem. Dus Ro weer naar binnen en komt even later met een kaartje van RM 160 terug. De man was ondertussen de hele tijd boos aan het mopperen, maar ik negeerde hem. Als Ro terug is, lopen we naar de rode taxi’s en ik vraag de man of deze wel airco heeft. Geen reactie. Ik vraag het nog 2x, maar hij negeert me volledig. Dan draai ik zijn schouder om en vraag wat harder in zijn gezicht of er airco is. Ik brand bijna weg en ik wil voor dat geld dan ook airco hebben. Hij wijst een beetje geïrriteerd naar de chauffeur, alsof ik het hem maar moet vragen. Ik heb echt genoeg van deze man en vraag nog één keer heel duidelijk of er airco is. Ja, tuurlijk, zegt ie, dat hebben alle taxi’s hier. Was dat nou zo moeilijk? Hij scheld nog wat verder, maar we negeren hem. Eenmaal in de taxi is het er toch niet zo koel en ook tijdens het rijden wordt het niet veel kouder. Ik val een paar keer in slaap en voel me daarna wel iets beter. Na 2 uur komen we in Melaka aan en nadat de chauffeur bijna constant met het hotel telefonisch in contact stond, vond hij eindelijk ons hotel. Het bleek een prima keus en we krijgen direct alle uitleg over de stad en dit hotel. Maar dan ga ik toch snel op bed liggen. Ik voel me nog steeds beroerd. Na een uurtje gaat Ro de stad in en komt zeker een uur later terug met een lasagna, een salade en een tiramisu! Ik denk dat ik maar vaker ziek ga worden!

Uitgegeven: RM 359 (€86)

Dinsdag 23 juli voel ik me een stuk beter als ik wakker word. We doen rustig aan en rond 11 uur lopen we de stad in. Het is heet, bloedheet. Lang geleden dat het zo heet is geweest. We wandelen door de stad en bekijken de tempels, straatjes, winkeltjes en kerken.

 

We lunchen in een Nederlands restaurant: de spekpannenkoek is net als in Nederland, maar mijn broodje kroket smaakt precies naar een broodje gehaktbal. Daarna slenteren we weer verder.

Maar het is eigenlijk niet te doen met die zon. We koelen even af in een winkelcentrum, maar het is daar te saai om te blijven. Wel vinden we een bioscoop en om het heetst van de dag te ontlopen, gaan we naar de film “Lone Ranger”. We vinden het erg leuk, maar het is zo ontzettend koud in de bioscoop door de airco, dat we de hele tijd aan het bibberen zijn. Daarna kopen we broodjes bij de bakker en lopen we maar weer terug naar het hotel.

Uitgegeven: RM 198 (€47)

Woensdag 24 juli doen we weer een dappere poging de stad te bekijken, maar we verdwalen en lopen een hele tijd door de minder leuke buitenwijken.

Ondertussen bespreken we waar onze auto in Australië aan moet voldoen. Na een uur of 4 rondwandelen gaan we op onze hotelkamer op zoek naar auto’s die aan onze eisen voldoen.

Uitgegeven: RM 103 (€26)

Donderdag 25 juli gaan we naar Kuala Lumpur. We hebben met Marja en Paul afgesproken in het hotel waar wij eerder hebben geslapen. Ondanks dat we pas om 11:30 uur het hotel uitlopen, zijn we veel vroeger dan verwacht in het hotel. De wandeling naar de bushalte duurde langer dan verwacht (20 minuten), maar dan wil een taxi ons de rest brengen voor net iets meer dan de busprijs en blijken we de bus precies gehaald te hebben (anders hadden we anderhalf uur moeten wachten). Twee uur later stopt de bus niet op het Centraal Station aan de andere kant van de stad, zoals we hadden verwacht, maar bij de bushalte niet zo ver van het hotel. In 20 minuten lopen we daarheen en het is ongeveer 14:30 uur als we aankomen. Dat ging zeer voorspoedig. En niet veel later komen Paul en Marja ook aan. Ze hebben hun trouwe Wobbel in de garage laten staan en nemen een kamer vlak naast de onze. We moeten eerst flink bijpraten en gaan daarna in de voor ons bekende straat eten waar het vol staat met eettentjes.

We wandelen daarna nog naar de Twin Towers, waar we de een tijdje op een terras naar de fontein kijken.

Terug in het hotel gaat Ro vroeg naar bed, want nou voelt hij zich niet zo lekker en kaarten wij met z’n drietjes tot diep in de nacht.

Uitgegeven: RM 335 (€84)

Vrijdag 26 juli zijn Marja en Paul al naar Wobbel om hun spullen op te halen die ze mee willen nemen naar Nederland, als wij opstaan. We zoeken verder naar een auto voor in Australië en gaan daarna op zoek naar een restaurantje om te lunchen. We vinden een leuk Australisch restaurant waar ze een heerlijke kaas-uientosti hebben en we zullen hier de komende dagen nog wel vaker voor terugkomen. Daarna zoeken we weer verder naar de perfecte auto. Rond 17:00 uur zijn Paul en Marja terug en klaverjassen we met z’n vieren. Daarna gaan we uit eten (in hetzelfde Australische restaurant) en daarna kaarten we tot diep in de nacht. Heerlijk om een paar dagen te relaxen!

Uitgegeven: RM 161 (€40)

Zaterdag 27 juli wil Marja naar de souvenirmarkt en ik wil wel mee. Paul moet in die buurt ook sigaretten halen en Ro wil ook wel een kijkje nemen. Dus nemen we met z’n vieren een taxi naar de “Central Market”, waar we een tijdje rondlopen. Als Paul en Ro er genoeg van hebben gaan zij op zoek naar sigaretten en wij shoppen verder. Ik koop niks, maar vind het wel leuk. Marja koopt wel wat dingen en daarna nemen we een taxi naar het “Paviljoen”, het grote winkelcentrum naast de H&M. Daar snuffelen we nog een tijd rond op zoek naar nieuwe kleren. Als we er genoeg van hebben lopen we terug naar het hotel, waar Ro en Paul allang zijn. We pakken de kaarten er weer bij en onderbreken dit alleen om bij een Indisch restaurant te gaan eten. Als we terugkomen staat de broer (Richard) van de Chinese hoteleigenaresse klaar om ons naar een hotel te brengen vanwaar we uitzicht over de stad zouden hebben. We hebben er eigenlijk niet zo veel zin in, maar lopen toch met hem mee. Het is niet zo ver lopen en we lopen door een dure lobby naar de lift. Eenmaal boven blijkt ook hier een ronddraaiend restaurant te zijn. Hij besteld gelijk thee en friet (anders mag je hier waarschijnlijk niet zitten), maar wij zitten alle vier propvol en hebben er eigenlijk geen zin in. Ro en Paul krijgen bijna een mandje leeg, maar het andere mandje blijft bijna onaangeroerd. Het uitzicht is helemaal niet zo mooi als de toren waar wij hebben gezeten: je bent hier nog zo laag dat je tegen muren aankijkt.

Richard praat maar door en er komt geen eind aan. Als ik na elke drie woorden één woord versta is het veel. Ik knik maar wat als ik het idee heb dat dat niet de juiste reactie is, doe ik iets anders en praat hij weer druk verder. Gelukkig kunnen we het een beetje afwisselen met wie hij praat, want als je hier een uur naar moet luisteren dan word je gillend gek.

Als we na een uur helemaal rond zijn wil hij nog wel een rondje, maar wij willen nu echt gaan. We lopen terug en pakken de kaarten er weer bij. Richard blijft nog een tijdje plakken, maar laat ons dan eindelijk verder kaarten. En voor de 2e dag verslaan de mannen ons met een grote voorsprong.

Uitgegeven: RM 107 (€27)

Zondag 28 juli is de trouwdag van Paul en Marja en ze gaan samen de stad in. Wij zoeken weer verder naar een auto. Als ze terugkomen pakken we de kaarten erbij en de rest van de dag zitten we in het zonnetje te klaverjassen. En vandaag blijven Marja en ik winnen. Dat is ook wel eens leuk! ’s Avonds gaan we op zoek naar een restaurant (is niet zo moeilijk om er één te vinden, er zijn er 100, maar de juiste uitzoeken is niet zo makkelijk). Het blijkt weer een Indische geworden te zijn en we eten weer erg lekker. Aan het eind geven Marja en Paul aan dat zij willen betalen, omdat het hun trouwdag is en dat vinden we heel erg lief. Het was in ieder geval erg lekker, nogmaals bedankt Paul en Marja! En uiteraard kaarten we daarna nog een tijdje verder. We hopen dat ze een leuke dag hebben gehad!

Uitgegeven: RM 127 (€32)

Maandag 29 juli vliegen onze vrienden naar Nederland voor een vakantie van 5 weken. Maar aangezien ze pas om 21:00 uur vliegen, hebben we nog even tijd. Om 12 uur leggen ze de koffers in onze kamer en checken uit. Daarna kaarten we tot 16:30 uur en helaas zijn de mannen vandaag weer beter dan ons. Om iets voor 17:00 uur zwaaien we ze uit, terwijl ze met een gigantische koffer en tas (ook vol met onze spullen!) in een taxi naar de luchthaven rijden. Het was erg gezellig om ze weer even gezien te hebben, maar we weten niet zeker of we elkaar nog in Australië of Azië zullen tegenkomen. Maar wie weet. Als we weer eens op hetzelfde continent zijn, zullen we zeker ons best doen ze weer op te zoeken! ’s Avonds gaan we samen uit eten en daarna mailen we ruim 30 auto eigenaren in Perth, met een verzoek voor extra info of om een afspraak te maken. We hadden er gisteren al een paar gemaild, maar nog steeds geen enkele reactie, dus pakken we het maar wat serieuzer aan.

Uitgegeven: RM 212 (€50)

Dinsdag 30 juli hebben we nog NUL reacties en we snappen er niks van. Ro stuurt ze allemaal nog een mail, want iets moet er mis zijn gegaan. Dan gaan we naar de H&M op zoek naar een lange broek en een sweater voor Australië (het is daar nu koud en daar hebben we geen kleren voor). Ro slaagt met een mooie broek en vest, maar ik heb niks. De broeken stoppen voor vrouwen standaard bij lengtemaat 32 en meestal zelfs 30. En dat is veel te kort als je lengtemaat 36 wil. En de (goedkopere) vesten vind ik allemaal te kort. Wel kopen we een paar flessen shampoo, deo, douchegel en dat soort dingen, want die zijn vast duurder in Australië en we mogen 10 kilo meer aan bagage meenemen dan normaal. Als we zijn uitgewinkeld en terug zijn in het hotel, zien we dat we nog steeds geen enkele reactie hebben ontvangen. We vermoeden dat alle mails die verstuurd worden vanuit Azië of in ieder geval Maleisië door Gumtree (de Australische Marktplaats) automatisch worden tegengehouden. Best irritant! We moeten dus wachten tot we in Australië kunnen zijn voor we afspraken kunnen maken. Wel hebben we ondertussen een camper gehuurd voor de eerste 5 dagen. Het leek ons een stuk makkelijker om overal langs te rijden met een eigen auto en omdat de hotels zo duur zijn en een camper niet veel duurder dan een auto, lijkt dit een goede oplossing. Enige nadeel is dat we om 6:00 uur ’s ochtends landen en het verhuurbedrijf (1,5km verderop) pas om 10 uur opengaat. ’s Avonds eten we voor de laatste keer in Kuala Lumpur en spelen we een heel lang potje schaak. Ro wint, maar het scheelde niet veel.

Uitgegeven: RM 425 (€99)

Woensdag 31 juli staan we om 11 uur pas op, nadat we allebei slecht hebben geslapen. Het zullen de zenuwen wel zijn, hihi. Om 12 uur verlaten we de kamer en zetten we de tassen beneden. Daarna lopen we naar het ziekenhuis om mijn rug/long medicijnen proberen bij te vullen, want na 6 maanden beginnen die op te raken. Dat is gelukkig geen probleem en ik krijg weer wat strips mee. Uiteraard niet zonder een arts gezien te hebben, die niet eens vraagt waarvoor ik ze nodig heb! Hadden ze ze net zo goed direct mee kunnen geven, maar dit levert ze RM 25 (€ 6) extra op. Ach, en wij hebben toch niks beters te doen. Daarna gaan we in de lobby van ons hotel zitten: Ro zoekt auto’s, ik lees. Tot 17:00 uur, want dan kunnen we wel naar de luchthaven gaan. Het is wel veel te vroeg, maar of we nou hier of daar zitten. We sjorren voor de laatste keer onze rugzakken op onze ruggen en mogen het backpacken afsluiten met een ererondje: eerst 20 minuten lopen, daarna 15 minuten in een overvolle monorail trein opgepropt staan en daarna 10 minuten lopen naar het Centraal Station. We stappen in de bus van Air Asia die ons in ongeveer een uur naar de luchthaven brengt. Daar vinden we een restaurant waar we nog wat eten en wachten tot het 21:00 uur is. We geven onze tassen af en lopen naar de douane. Het gaat weer snel en soepel en al gauw kunnen we onze laatste centjes uitgeven in de winkeltjes. We moeten hier 3 uur wachten tot het vliegtuig vertrekt. Want we vertrekken pas om 00:10 uur naar Perth. Maar de tijd gaat snel en om 23:30 uur beginnen we met boarden. Uiteraard vertrekken we niet op tijd, maar de vlucht gaat voorspoedig en we landen zelfs iets eerder dan gepland (om 5:30 uur) in Perth. We vinden het allebei vreselijk om ’s nachts te vliegen, want we kunnen niet slapen in een vliegtuig. Zo’n nacht duurt dus erg lang.

Uitgegeven: RM 172 (€40)

En hiermee is onze reis door Azië (voorlopig) afgelopen. We zijn allebei heel blij dat we Azië tijdelijk gaan verlaten. Ondanks dat het hier heel mooi is en de meeste mensen heel vriendelijk zijn, is dit niet ons continent. We zijn blij een stuk van Zuid Oost Azië te hebben mogen bereizen en hadden het zeker niet willen missen, maar we zijn ook blij dit (tijdelijk) af te sluiten. Deels komt dat misschien omdat we deze keer “moesten” backpacken. Met onze Landrover Impi was het waarschijnlijk veel leuker geweest, omdat je dan niet gebonden bent aan de steden waar de bussen heen gaan. En over bussen gesproken: dan hoefden we ook niet in die vreselijke bussen! Ze zijn niet overal zo erg als in Indonesië. In Maleisië zijn de bussen bijvoorbeeld nooit eng geweest, maar toch is een eigen auto veel prettiger dan het openbaar vervoer. We kijken dan ook erg uit naar de auto die we in Australië (hopelijk) gaan kopen. Uiteraard hebben we een geweldige 6 maanden gehad en met de keus tussen niet gaan of backpacken is het wat ons betreft wel duidelijk.

We hebben 3 maanden in Moslimlanden doorgebracht (Maleisië, Borneo en Indonesië) en ondanks dat dit niks voorstelt in vergelijking met het Midden Oosten of zelfs Noord Afrika, zijn we wel opgelucht naar een niet-moslim land te gaan. We hebben weer helemaal genoeg van al die rochelende, spugende mensen. We vinden het vaak walgelijk hoe iedereen maar loopt te spugen en je je best moet doen om dit te ontwijken. Dit gebeurt ook in Vietnam en wellicht ook Thailand, Cambodja en Laos (ook al kunnen we ons dit niet meer met zekerheid herinneren), maar in Indonesië was het wel het ergste. Zelfs kleine meisjes in onze bussen, van nog geen 3 jaar, hebben al aangeleerd om te roggelen en het raam uit te spugen (ook fijn als je je raam daarachter open hebt!). Ik vind het zo onvrouwelijk om al die vrouwen ongegeneerd te zien spugen. Maar ik moet zeggen dat we in die landen ook steeds vaker blanken zien die de gewoonte over nemen en er vrolijk op los kitsen. En het gebedsgezang door de luidsprekers om 5 uur ’s ochtends zal ik ook niet missen. Die op de andere 5 tijden ook niet hoor. We snappen niet dat deze mannen, die toch elke dag flink kunnen oefenen, nog steeds zo ontzettend vals zingen. En het duurt ook vaak zo ontzettend lang! Nee, dit zullen we niet gaan missen.

Maar genoeg negatieve dingen: we hebben natuurlijk ook geweldige dingen gezien en gedaan.

Hierbij nog een samenvatting van de absolute hoogtepunten:

1. Twee Orang Oetans die onze slaapkamer in proberen te komen (Borneo, Sabah)

2. De Komodo Draken in Komodo NP (Indonesië, Komodo)

3. Het beklimmen en afdalen in de Ijen vulkaan met blauw vuur (Indonesië, Java)

4. Neusapen en Orang Oetans (Borneo: Sarawak & Sabah & Brunei)

5. De 2 daagse tocht in Khao Yai NP waar we olifanten & Gibbons zagen (Thailand)

6. De 18 Pygmy olifanten bewonderen (Borneo, Sabah)

7. Snorkelen met schildpadden, zeepaardje, rog etc (Indonesië, Borneo, Thailand)

8. De oude tempelcomplexen van Angkor Wat (Cambodja)

9. De geweldig mooie Paradise Caves (Vietnam)

10. Pittoreske Bounty eilandjes / strandjes (Indonesië en Thailand)

11. De Boedistische tempels in Thailand (o.a. Bangkok en Ayuthaya)

12. Het Javaanse poppenspel in ballet- en originele uitvoering (Indonesië, Java)

13. De Chu Chi Tunnels van de Vietcong (Vietnam)

14. Alle oude stadjes vol met sfeer zoals Yogjakarta (Java), Hoi An (Vietnam) & Georgetown (Maleisië)

15. De Bromo vulkaan (Indonesië, Java)

16. De miljoenen scooters in Saigon (Vietnam)

17. En nog veel meer!

Ondanks dat we als backpacker door Zuid Oost Azië hebben gereisd, zijn we toch stiekem overlanders. We vinden het zonde om stukken te vliegen en hebben dat alleen gedaan om de oceaan over te steken (en naar Mulu NP, omdat er geen weg heen loopt). Hierdoor hebben we wel veel van de landen gezien. Nadeel is dat we veel te veel en veel te lang in de bussen zaten, waardoor we er ook wel weer genoeg van hebben.

We zijn 195 dagen in Zuid Oost Azië geweest. We hebben in totaal € 10.623 uitgegeven, wat neerkomt op € 54,47 per dag.

Hieronder onze complete route door Zuid Oost Azië:

© Copyright - Fundisa Weddings | Iris Diekstra, e-mail: iris@fundisa-weddings.nl, telefoonnummer 06 3308 1443 (ook WhatsApp)