IMPI’s ADVENTURES

Reisverhalen

Australië: Victoria & New South Wales 1

Donderdag 24 oktober rijden we na Renmark South Australia uit en Victoria in. We zitten in het bovenste puntje van Victoria, dat we tot Mildura door zullen steken, over de snelweg. Daarna nemen we weer de kleinere weggetjes precies op de grens van Victoria en New South Wales. We rijden vaak langs de rivier die de 2 provincies van elkaar scheidt en het uitzicht is geweldig. In de rivier staan overal grote kale bomen, wat de rivier een beetje een duistere uitstraling geeft. Volgens ons camping boek is er een eindje na Mildura een gratis campingspot aan de rivier, die wordt aanbevolen door de uitgever. Ondanks dat ons boek 9 jaar oud is, hopen we dat deze nog steeds gratis is. We draaien de zandweg op en volgen het 2km lange pad naar de rivier. Als we er bijna zijn zien we EIN-DE-LIJK weer kangoeroes. Iedereen mag dan zegen dat ze overal kangoeroes zien, maar wij hebben daar geen last van. Dit zijn onze eerste wilde sinds we Uralla hebben verlaten, als je het blinde mannetje niet meetelt. Een vrouwtje heeft hetzelfde soort gezichtje als Eliza en we kijken naar ze tot ze verdwenen zijn. We zien er vijf. Bij de rivier staan nog meer kampeerders en we rijden een eindje langs de rivier, om achter de laatste caravan te komen. Als we daar bijna zijn roep ik dat Ro moet stoppen, want een gigantische Monitor Lizard wil net een boom in klimmen. We stappen uit in de veronderstelling dat hij hoog de boom in zal rennen, maar tot onze verbazing blijft hij op ooghoogte op de stam zitten. Zijn staartpuntje is ter hoogte van onze borst, terwijl zijn neus anderhalve meter boven ons uittorent.

Hij is er blijkbaar van overtuigd dat hij sterker is dan ons en ik denk dat ik hem daar gelijk in geef. Hij is veel dunner en lichter dan een komodo draak, maar ik denk dat hij qua lengte best een beetje in de buurt komt! We parkeren de auto en pakken er een boekje bij. Ro eet een boterham met worstjes en ik met ei als avondeten en daarna besluiten we een wandeling te maken. Zekerheidshalve nemen we een zaklamp mee, voor het geval we niet voor het donker terug zijn. En we willen de vele slangen die hier schijnen te zitten (maar die we uiteraard niet gaan zien), op tijd zien aankomen. We denken/hopen dat het pad ons in een rondje terug naar de auto zal brengen en dat blijkt inderdaad zo te zijn.

Het is een wandeling van 3,6 kilometer en we zijn precies voor zonsondergang terug. Onze buren hebben net een (illegaal) kampvuur aangestoken en ze geven ons wat tips voor onderweg, terwijl we ons opwarmen aan het vuur. Het zijn gelukkige ervaren kampeerders die het vuur klein houden, midden in het zand met een zandmuur eromheen. Het bosbrandseizoen is dit jaar vroeg begonnen en de vreselijke branden in de omgeving van Sydney. Aangezien het zonder vuur koud is buiten, kruipen we bij terugkomst direct onder de wol met een goed boek.

Uitgegeven: AUS$ 43 (€30)

Vrijdag 25 oktober kom ik mijn warme bedje pas uit als het een beetje aangenaam is buiten.

Tegen de tijd dat we de auto weer hebben ingeruimd, zijn we bijna de laatste kampeerders die vertrekken. We rijden weer verder langs velden vol graan, fruitbomen of olijfbomen.

We rijden slechts een uur of vier als ik last krijg van mijn rug en niet meer verder wil rijden. We zijn op dat moment bij Lake Boga en besluiten er omheen te rijden. Aan de andere kant vinden we een groot veld, dat niet van iemand lijkt te zijn (of in ieder geval geen verbodsbord heeft neergezet)

en terwijl ik ga lezen, maakt Ro vele foto’s van de pelikanen en andere vogels die voor ons langs vliegen.

Het is best een mooie kampeerplek. We zien geen mens, alleen vogels. Als het donker is kruipen we in bed en kijken voor de 2^e keer in Australië een film. Deze keer is het “The Reader”.

Uitgegeven: AUS$ 22 (€15)

Zaterdag 26 oktober rijden we rond 10 uur weer verder. Maar we moeten de klok nog verzetten, dus is het gelijk half 11. We rijden verder volgens de routebeschrijving van David. We stoppen in een klein dorpje waar een markt bezig is en bekijken de kraampjes. Het is een echt dorps sfeertje en een oude man swingt vrolijk midden op het veld op de muziek. Een jongeman begint in rap Australisch iets over die man tegen mij te vertellen en ik kan maar de helft volgen. Als mensen snel met hun Australische accent praten, is het niet altijd te volgen, zeker niet in dit soort gehuchten, waar ze wellicht ook nog een soort dialect hebben. We rijden weer verder. Als we na Nathalia een bord zien dat we op moeten passen voor overstekende koala’s, rijden we met 20km/uur verder. Maar helaas, we zien er geen één. We stoppen rond 14:00 uur voor de lunch. Daarna rijden we, na Cobram, New South Wales weer in. Er staan borden dat je op de terugweg geen fruit mee mag nemen en we besluiten niet meer terug Victoria in de slingeren, maar aan deze kant van de rivier te blijven. Al snel passeren we het Murray River National Park en we rijden naar binnen. We nemen eerst het zandpad naar rechts, maar dat loopt dood en we rijden terug en nemen de weg naar links. Er is verder helemaal niemand in dit park en ik sta uit ons dakraam, terwijl Ro de gaten in de weg en de takken zoveel mogelijk probeert te ontwijken. We zien vele kangoeroes. We rijden langs de Murray Rivier op en zien mooie plekken om te kamperen, maar rijden nog even door, in de hoop een wombat of misschien wel een koala te zien. Maar helaas! Als we langs een zeer mooi plekje langs de rivier rijden, parkeren we de auto en slaan ons kamp hier op. Ik hang de klamboe op en we gaan onder de klamboe relaxt een boekje lezen.

Maar al snel begint het  te waaien en daardoor waaien alle vliegen ook vanzelf weg, waardoor we met etenstijd geen last meer van ze hebben. Als we ’s avonds in bed liggen zien we een kangoeroe langs onze auto opspringen. Wat een mooie plek!

Uitgegeven: AUS$ 32 (€22)

Zondag 27 oktober maken we eerst een wandeling door het park. We zien vele vogels, maar geen zoogdieren. Ook geen mensen! We lijken echt het hele park voor onszelf te hebben. We maken nog een uitgebreide autorit door het park voor we ons naar de uitgang slepen en weer verder rijden. In Corowa vinden we weer een McDonalds waar we illegaal op de parkeerplaats onze mail kunnen checken. Naast de Mac is dezelfde budget winkel als in Adelaide en we kopen weer een lading goedkoop voedsel en drinken. We stoppen ook elke dag in één of twee supermarkten en controleren daar alle aanbiedingen en de dingen die over de datum zijn. Zo eten we elke dag belachelijk goed, voor net iets minder dan Nederlandse prijzen. De Australische prijzen liggen veel hoger dan in Nederland en we zijn er nog steeds niet aan gewend dat een simpel brood met gemak $6 (€4,50) kan kosten. En in Australië verkopen ze ook alle producten die over datum zijn. Soms maanden of zelfs een jaar over datum. En denk nu niet dat die heel goedkoop zijn, nee hoor, daar betaal je dan soms nog meer voor dan je er in Nederland voor zou betalen. Vaak nog steeds te duur voor ons dus. Maar meestal hebben ze ook hele goede aanbiedingen zoals spaghetti met extra vezels e.d. voor € 0,70. We hebben dus wat zakken pasta in de auto liggen. Ook kunnen we zo meestal wel yoghurt vinden. Niet altijd even leuk elke dag boodschappen te doen, maar we lopen nooit de winkel uit zonder minstens 50% uitbespaard te hebben. Als we het dorp uit rijden is daar ook een markt bezig. We stoppen en ik koop een boek. Verder is er niet veel bijzonders, maar het is wel gezellig even rond te kijken. Daarna volgen we weer David’s route, tot we bij Wagga Wagga besluiten een andere kant op te gaan, om naar een aanbevolen gratis kampeerplek te gaan. Helaas kunnen we die niet vinden en we zijn al 25km uit Wagga Wagga. Terugrijden lijkt onzin en we besluiten de saaie snelweg te volgen tot we weer op David’s pad terecht komen. Maar dan zien we opeens de afslag naar de Snowy Mountains! We kunnen het niet weerstaan en zien dat er in het begin van Kosciuszko National Park ook een aantal aanbevolen kampeerplekken zijn. En als ons boek iets aanbeveelt, dan is het ook altijd geweldig! We besluiten 60km de verkeerde kant op te rijden en dit dan maar weer morgen terug te moeten rijden. Maar we moeten ook echt hoognodig douchen, maar we willen helemaal niet op een saaie camping staan. We stoppen bij een camping en die blijkt $ 26 (€19) te kosten. Ik vraag hoeveel een douche kost en ze kijkt me even raar aan en geeft dan aan dat dat $ 10 (€7) voor 2 personen is. We pakken onze douchespullen en rennen bijna naar de heerlijke hete douche. Tegen de tijd dat ik een keer klaar ben heeft Ro onze watertank al bijgevuld en de afwas gedaan. We leveren de sleutels weer in en rijden fris weer verder. Binnen de kortste keren wordt het landschap buitengewoon mooi: alles wordt groen, vol heuvels, bergen op de achtergrond en een groot meer in het midden. Zo schitterend. En overal, overal, echt overal, zien we kangoeroes. Zo ontzettend veel! Honderden en honderden, overal waar we kijken. Dit is hoe we ons Australië hadden voorgesteld!

Opeens zien we ook een grote heel donkere (zwarte?) Walibi direct langs de weg staan, maar als we terugrijden is hij weg. En dan zien we onze eerste Wombat in het wild: dood! We stappen wel uit, omdat we ook bij een wombat kunnen controleren of er een baby in de buidel zit. Maar nu gaan we samen omdat we hem van dichtbij willen zien. Het is een mannetje, dus geen baby gelukkig. Best een groot dier!

We stoppen bij de kampeerplek een paar honderd meter verder en zoeken een plekje. We rijden eerst via iets  wat je met een heel fantasie een pad kan noemen, naar de oever waar de kangoeroes zijn, maar het is zo ongelijk, dat we geen geschikte plek kunnen vinden om horizontaal te slapen. Dus kruipen we weer tegen de steile rotshelling omhoog en parkeren de auto onder een boom. Er zijn nog wat andere kampeerders, maar vrij ver weg. We koken spaghetti en dineren met kaarslicht, terwijl een emoe constant om ons heen loopt. Erg romantisch.

Uitgegeven: AUS$ 90 (€62)

Maandag 28 oktober is het bewolkt als we wakker worden. Het heeft de hele nacht een beetje geregend en Ro staat pas op als het helemaal droog is. Ik wacht zekerheidshalve nog iets langer.

We doen rustig aan en besluiten de andere kampeerplekken ook te bekijken, zodat we voor de volgende keer weten welke het beste is. We bekijken ze alle vijf en ze hebben allemaal hun eigen charme. Als we tijd hadden zouden we overal een nachtje blijven. Als de beslissing is genomen rijden we weer terug naar Tumut.

 

Vanaf daar is het nog eens 35km terug naar de snelweg en dan nog een 100km terug naar David’s route. We twijfelen wat we zullen doen en besluiten een kortere weg naar Sydney te nemen, omdat we toch wel een beetje moeten gaan opschieten. We draaien de stippellijn op onze kaart op en rijden in 100 km via Wee Jasper naar Yass. Wat een mooie route! Het is veelal gravel of zandweg, maar goed te doen. We klimmen flink en hebben daardoor steeds een mooi uitzicht. De afgronden zijn vaak wel verraderlijk, steil en diep, dus we moeten wel oppassen. We zien nog 2 dode wombats op de weg, maar nog steeds geen levende.

Na 3 uur rijden, inclusief lunch, komen we op de snelweg aan. En nu moeten we “boete” voor het uitzoeken van onze eigen route, want een snelweg is natuurlijk minder leuk. Maar door de Bleu Mountains boven ons en de Snowy Mountains onder ons, kunnen we ook geen andere route meer nemen zonder honderden kilometer om te rijden. En het uitzicht is hier ook heus niet slecht. Dan zien we een afslag naar een waterval en besluiten daarheen te rijden. Het is bijna 17:00 uur als we daar aankomen en het blijkt bijna te gaan sluiten. De waterval ligt in het Morton NP en we besluiten daar in te rijden. We rijden helemaal naar het einde, vanwaar we een uitkijkpunt kunnen oplopen en een gigantisch uitzicht over de vallei hebben.

Terug bij de auto kookt Ro spaghetti, terwijl ik aan het fotoalbum van Vietnam, Laos & Thailand werk, dat nog steeds niet af is. Ik loop erg achter. Na het eten gaan we naar bed, want het is best koud hier. Ik kan niet in slaap komen, want zodra ik me afvraag of de grote bosbranden vanuit de Bleu Mountains hier ook kunnen, kan ik niet meer slapen. Ro verzekert mij dat als er hier kans op vuur is, ze dat op de weg zouden aangeven met borden, maar ik kan toch niet meer slapen. Niet geheel onterecht, want er blijken niet heel ver hier vandaan deze week grote bosbranden te zijn geweest. Maar deze nacht is het rustig en geen vuur te zien.

Uitgegeven: AUS$ 47 (€32)

Dinsdag 29 oktober zijn we vroeg op en rijden we naar de waterval. Je hoeft alleen parkeergeld ($3) te betalen, geen toegang. De waterval hadden we vanaf onze kampeerplek ook al gezien, maar dan van heel ver weg, over de gehele hoogte. Nu staan we er naast en zien we alleen een stukje. Toch nog erg mooi.

We wandelen een eindje over het pad, tot het begint te miezeren en we weer terug lopen. Er komen hier ook wombats en vogelbekdieren voor, maar helaas zien we beide niet. Daarna rijden we langzaam aan richting Sydney. We besluiten de kustroute te nemen en als we de Pacific Ocean zien, zijn we best een beetje trots helemaal van de westkant van Australië naar de oostkant gereden te hebben. Dat was toch zo’n 5.000 km!

En pas een fractie van wat we allemaal willen gaan rijden! We rijden langs de kust naar het noorden, door het Royal NP, over de lange brug over de oceaan die langs de kust loopt

tot we aan de zuidkant van Sydney aankomen. Hier moeten we ook zijn, want we worden verwacht bij Piet en Riet in Oysterbay. Riet is de dochter van mijn oma’s zus en ze wonen al bijna 60 jaar in Sydney. We worden hartelijk begroet en krijgen een eigen verdieping in hun huis, met badkamer en al. Wat een luxe na onze krappe auto. We hadden Riet en Piet nog nooit ontmoet, maar we voelen ons al snel thuis. We kletsen de hele dag en avond, tot het middernacht is en we echt naar bed moeten. Gelukkig zijn we nog niet helemaal gewend aan de 3 uur tijdsverschil met Western Australia, waardoor opblijven geen probleem is, maar vroeg opstaan wat lastiger.

Uitgegeven: AUS$ 9 (€6)

Woensdag 30 oktober gaan we, na het ontbijt, met Riet naar Sydney. Ze wil ons de stad laten zien en dat slaan we natuurlijk niet af. Het is zoveel makkelijker een stad te leren kennen als er iemand bij is die je de leuke dingen kan laten zien. We nemen de trein naar het centrum, wat toch nog een half uur rijden is, en stappen uit bij het ziekenhuis. Van daaruit lopen we door de Botanische Tuinen

naar het “Opera House”. Dit is natuurlijk een absolute must als je in Sydney bent. Het gebouw is van dichtbij niet meer zo mooi als het ooit is geweest, maar van een afstand is het nog wel mooi. We bekijken ook een deel aan de binnenkant, maar op veel plekken kun je niet komen. Toch wel leuk om hier te lopen.

 

Daarna lopen we via “The Rocks” de brug op. Het is een vreselijk lange brug, die we helemaal over lopen naar de overkant. Daarna draaien we om en lopen weer terug. Het uitzicht op het Opera House is erg mooi vanaf de brug en ondanks de frisse (koude) wind, is het een mooie wandeling.

  

We lopen nog een eindje door te stad, tot we de metro induiken om met de trein terug naar Oysterbay te gaan. Het was een erg leuke dag. Nogmaals bedankt Riet! Als we terug zijn eten we een heerlijke maaltijd met z’n vieren en praten we de hele avond verder. We liggen nu iets eerder dan middernacht in bed, maar niet veel eerder.

Uitgegeven: AUS$ 37 (€26)

Donderdag 31 oktober gaan we weer naar Sydney met Riet, maar deze keer naar het strand waar tijdelijke kunst op staat. “Sculpture by the sea” heet het, en de kunst staat verspreid over 2 stranden en het pad en veld daartussen. We nemen de trein weer en daarna de bus en beginnen aan het eindpunt van de kunstwerken,

om zo naar het begin op Bondi Beach te wandelen. Er zijn ruim 100 kunstwerken en sommige zijn heel mooi of bijzonder of leuk, maar een aantal vinden wij gewoonweg geen kunst.

 

 Eén kunstenaar had een oude caravan gevonden die door een grote storm volledig vernield was, vooral ook van binnen. Daarna had hij er een cd speler ingezet die het geluid van een storm nabootst met muziek erbij en een beamer die wat beelden op één wand uitzend. Op zich kan ik nog wel ergens de kunst hiervan inzien, maar om voor een oude caravan nou $ 45.000 (€ 30.000) te vragen, dat vind ik dan weer zo kansloos. Als iemand deze caravan in zijn tuin zet, zal de hele buurt erover klagen. Niemand zal dit als kunst zien. En een grote berg hele oude vieze matrassen die willekeurig op elkaar zijn gegooid (met 3 benen die eronder uit steken) lijkt me ook geen echt succes in je tuin.

Gelukkig zijn er ook mooie kunstwerken en ze amuseren ons allemaal genoeg om hier de halve dag door te brengen. Als we aan het einde van de expositie bij Bondi Beach aankomen, genieten we eerst van een late lunch. Daarna nemen we de bus terug naar het treinstation, vanwaar we terug naar het huis van Riet lopen. Als we terug zijn neem ik snel een douche, waarna we bij hun zoon Ian in de auto stappen en met z’n vijven naar een soort Chinees Restaurant rijden. We krijgen een heerlijke maaltijd met allerlei verschillende gerechten en zien buiten de kinderen verkleed van deur tot deur gaan. Het is tenslotte Halloween vandaag! Piet en Riet betalen de rekening en willen niet dat wij meebetalen. Zo ontzettend lief! Nogmaals: Bedankt! Het was erg lekker! Als we weer “thuis” zijn, praten we nog gezellig tot het weer bijna middernacht is.

Uitgegeven: AUS$ 39 (€27)

Vrijdag 1 november is de dag dat we naar Nieuw Zeeland vliegen. Maar we vliegen pas om 19:00 uur, dus we hebben tijd zat. De hele ochtend zijn we bezig met inpakken, want we mogen alleen handbagage van 7kilo meenemen. Meer bagage was duurder en we dachten dat dit wel kon. Het wordt wel een beetje zwaarder en we hopen maar dat dit niet de eerste keer in ons leven gaat worden dat onze handbagage daadwerkelijk wordt gewogen. En we maken een goede back-up van al onze foto’s, filmpjes en dergelijke, zodat die hier kunnen blijven. We lunchen met Piet en Riet en om 14:40 uur brengt Riet ons naar het station. Eerst nemen we afscheid van Piet, die ondertussen alweer druk bezig is een vloerkleed te maken. Dat is zo ontzettend veel werk en ze worden echt heel erg mooi. We zijn benieuwd hoeveel hij is opgeschoten als we volgende maand terugkomen. Onze auto staat veilig in hun achtertuin als Riet ons wegbrengt. Op het station nemen we afscheid van haar en als ze wegrijdt missen we ze al. Het is zo geweldig om aan de andere kant van de wereld zulke geweldige mensen te ontmoeten, die ons verblijf in Sydney zo veel meer geweldig hebben gemaakt. We zijn blij dat we ze over een maand weer zien. En dan zal papa er ook zijn! We wachten een kwartiertje op de trein en na een paar stations moeten we overstappen. Daarna rijden we nog een paar stations mee en stappen uit. Vanaf hier kunnen we een bus nemen naar het vliegveld, wat veel goedkoper is dan de trein. Dankzij de uitleg van Riet vinden we de bus snel en rijden we naar de luchthaven. We zijn er op tijd, iets voor 16:00 uur. We zoeken een hele tijd tot we een stoel hebben gevonden met stopcontact, om de laptop te laden, want die was leeg en we willen een filmpje in het vliegtuig kijken. We worden door een vrouw geïnterviewd over ons verblijf in Australië en ze willen voornamelijk weten hoeveel geld toeristen hier achter laten. Het is een lang en gezellig gesprek en we krijgen nog een aantal mooie boekenleggers cadeau. En het heeft de tijd voor ons voorbij laten vliegen. Als het gesprek is afgelopen, mogen we al gaan boarden. Helaas blijkt het vliegtuig vertraging te hebben als we daar aankomen en wachten we nog een beetje langer. Dan mogen we eindelijk instappen en even later nemen we (tijdelijk) afscheid van Australië.

Uitgegeven: AUS$ 23 (€16)

En hiermee komt een einde aan onze eerste 3 maanden in Australië. Aan de ene kant is het voorbij gevlogen, maar aan de andere kant lijkt het alweer zo lang geleden dat we de auto gekocht hebben. We hebben pas zo’n klein stukje van Australië gezien en gelukkig zullen we na Nieuw Zeeland nog wat meer gaan zien. Als we terugkomen zullen we met papa van Sydney naar Melbourne, Tasmanië en terug naar Sydney gaan. Daarna willen we het noorden van Australië gaan bekijken, maar het is in januari en februari veel te heet om daarheen te gaan. We zullen in deze 2 maanden dus een (betaalde) baan moeten vinden, omdat we niet genoeg geld hebben om te blijven reizen. Op 1 maart moeten we Australië weer verlaten (naar Bali?) en daarna kunnen we langzaamaan naar het noorden gaan. En tenzij we een goedbetaalde baan vinden, zal onze reis tegen die tijd wel ten einde lopen, want ons geld is aardig aan het opraken.

We zijn 8 dagen in New South Wales (en Victoria) geweest. We hebben AUS$ 342, oftewel € 236 uitgegeven. In totaal zijn we nu 288 dagen onderweg en hebben we € 13.357 uitgegeven. Dat komt neer op € 46,38 per dag.