IMPI’s ADVENTURES

Reisverhalen

Europa

De laatste weken voor vertrek waren erg hectisch. Het `rare` geluid in de auto werd een zoektocht die weken en duizenden euro´s heeft gekost. Als we 80 km/uur of harder rijden en het gas loslaten, dan klinkt er een schurend geluid. Nadat deze kostbare zoektocht het geluid niet heeft weggehaald, hebben we besloten het geluid mee te nemen naar Afrika en ermee te leren leven. Voor meer info over de auto en alles wat we ermee hebben gedaan, zie “De auto” onder “Voorbereidingen”.

Op dinsdagavond kwam de auto samen met Ro om half 9 uit de garage en zou dit officieel onze laatste avond worden. Maar er moest nog zoveel gebeuren dat we een paar dagen later moesten gaan. We hebben met z’n allen van een afscheidsetentje genoten. Allebei onze ouders en mijn moeders vriend waren hierbij aanwezig. Het diner was erg gezellig en deze gerechten zullen wij (helaas) voorlopig niet meer krijgen.

Op woensdag en donderdag hebben we nog allerlei dingen aan de auto gemonteerd, zoals een keukentje aan de zijkant, een luifel, takkenvangers, zonnepaneel, reservewiel enzovoorts. Ook hebben we de auto ingeladen. We hebben met 5 personen 2 dagen van ‘s ochtends tot ‘s avonds doorgewerkt.

Op vrijdag 16 oktober 2009 was het dan EIN-DE-LIJK zover: we gaan naar AFRIKA. We woonden de laatste 3 weken in huis bij papa en opa (van Iris). Om 9:00 uur kwamen mama en tante Lydia samen met Ro’s ouders om ons uit te zwaaien. Maar voor de laatste spullen erin zaten, de watertank gevuld was, laatste dingen geregeld waren en we afscheid hadden genomen, was het al half 12. Het afscheid nemen viel me erg zwaar. Ondanks dat we bijna iedereen alweer heel snel zien, blijft het moeilijk. Het voelt erg definitief. We hadden 3 weken hiervoor al afscheid van mijn zusje Angelique en haar vriend Mark genomen op Schiphol. Zij vertrokken voor vakantie naar Thailand en Cambodja. Afscheid nemen went niet.

 

Ongeveer 10 minuten nadat we waren weggereden, stonden we opeens stil op de snelweg. Vragend keek ik Ro aan, die lichtelijk gedesillusioneerd naar de auto keek. Bleek het kleine pookje dat de auto in de hoge of lage giering kan zetten in de vrij gesprongen te zijn. Haha, ff de pook goed in de versnelling, anders hadden we Oss nog niet eens gehaald. Op weg naar België moesten we nog langs AG Landrovers, voor het monteren van de stuurdemper en het aansluiten van de temperatuurmeter. Om 14:00 uur zijn we daar weggereden en was de reis echt begonnen. Vanaf Den Bosch tot en met Maastricht hebben we veel files gehad, aangezien de herfstvakantie was begonnen. Ook in België (en Frankrijk) hadden we nog enige vertraging, omdat er op veel plaatsen aan de weg werd gewerkt. Uiteindelijk hebben we om 20:30 uur een camping ongeveer 100 km boven Luxemburg gevonden. Het was heel erg koud en we zijn na een kop warme thee / koffie in de ijskoude daktent gaan liggen, waar we het met moeite warm hebben gekregen. Bij aankomst was de receptie gesloten en er stond dat we een plaatsje konden zoeken en ‘s ochtends om 9 uur konden betalen. Om iets over negenen kwamen we netjes bij de receptie, maar die was nog steeds gesloten. De eerste nacht was dus gratis.

De tweede dag was qua temperatuur niet veel beter. We hebben er deze dag 11,5 uur over gedaan om net onder Lyon te komen. In Luxemburg kwamen we een soort mini-vrachtwagen uit Duitsland tegen, waarvan wij vermoeden dat ze ook naar Afrika rijden. We hebben ze nog 2x daarna gezien en zijn benieuwd of we ze in Marokko nog zien. We hebben tot ongeveer 15:00 uur de tolwegen gemeden, maar hebben onze principes overboord gegooid en rijden sindsdien over de tolwegen. We rijden max 90km/u, maar toch is het verschil in tempo met de niet-tolwegen goed te merken.

De derde dag begon na weer een nachtje kleumen in de tent. Hoe verder we afzakken naar het zuiden, hoe warmer het gelukkig wordt. De zon schijnt, i.p.v. alle regen die we de eerste 2 dagen hebben gehad. In de auto begint het in de loop van de ochtend eindelijk aangenaam aan te voelen (we hebben geen verwarming en geen airco). Maar buiten is het tot Barcelona nog steeds erg koud. Het landschap wordt steeds mooier en het wildlife begint te komen (3 reeën en 1 eekhoorn). Dat zijn nog niet de gewilde olifanten, leeuwen en gorilla’s, maar toch. We willen tot ver onder Barcelona komen om eventuele files (?) op maandagmorgen te voorkomen. We besluiten naar Salou te gaan, omdat we weten dat daar een camping is en omdat we dan zeker weten dat we ’s avonds een strandwandeling kunnen maken. Okee, de camping is de duurste tot nu toe (€ 19,20), maar we hadden een heerlijke warme douche.

Op de vierde dag kregen we de eerste echte autoproblemen. Ik had Angelique gebeld om te vragen hoe de vakantie was (erg leuk en vooral Cambodja was een aangename verrassing) en we eindigde het gesprek met haar vraag of de auto het goed doet. Ja, zeg ik nog. We leggen neer en Ro staat al onder de motorkap te turen. De koppeling gaat wel heel makkelijk naar beneden en de vloeistof in het reservoir van de koppelingscilinder was op. Voorzichtig naar het tankstation gereden om nieuwe remvloeistof te kopen. Na een half uur pielen en nippeltjes aandraaien leek er weinig verschil in te zitten. Ik haalde een monteur van de nabijgelegen garage die een paar woorden Engels sprak, hij ging zitten, pompte met de koppeling, startte de motor, pompte nog een paar keer en hop, daar deed ie het weer. Hij liep weg voor we hem konden bedanken, ook al wisten we niet precies waarvoor. Hij had niks anders gedaan dan wij. 150 kilometer later reden we weg van een parkeerplaats en kwamen we tot stilstand op de invoegstrook van de snelweg, midden in een vliegenkolonie. De koppeling deed nu helemaal niks meer, waardoor we zelfs de auto niet meer in een andere versnelling kregen. Er kwam een hoop gezucht en gesteun van onder de auto vandaan en uiteindelijk deed de auto …. nog steeds niks. Nogmaals kroop Ro onder de auto om alles los te halen, aan te draaien en bij te vullen. Geen succes. Ro belde Ad van garage AG Landrovers. Ad adviseerde langer te blijven pompen met de koppeling en ja hoor, daar kwam de druk weer terug. We konden weer verder. Ad, alweer bedankt! Het was ondertussen 14:00 uur geweest en hadden pas 150 kilometer afgelegd. We wilden minimaal tot Almeria komen (liever nog een stuk verder), wat nog zo´n 500km was. Met max 90km/u en de bewijzering in Spanj wat ons verstand soms te boven gaat, was dat niet meer haalbaar. Zeker niet omdat we moeten stoppen om er zeker van te zijn dat de olie niet meer lekt. Uiteindelijk hebben we het dus niet gehaald en zijn we 80km boven Almeria een camping gaan zoeken. Volledig onverwachts lag daar een mooie camping, waarvoor we te moe waren om van te genieten.

Na een vroege start reden we tegen half 9 weg. Vandaag moeten we Gibraltar/Algeciras en bij voorkeur zo vroeg mogelijk, zodat we op zoek kunnen naar een boot in het daglicht. We weten dat er een boot is waarmee we voor minder dan € 100 naar Marokko kunnen. Maar waar we moeten zijn…..? De bergwegen tussen Almeria en Malaga zijn erg mooi, maar ik heb nog niet die 100% vertrouwen in de auto om er zeker van te zijn dat bv de remmen het niet begeven als je naar beneden rijdt met allemaal haarspeldbochten en diepe afgronden. Maar gelukkig kan ik zeggen dat mijn vertrouwen met het uur groeide. Als we de tijd hadden gehad, dan was een proefrit met de auto geen overbodige luxe geweest. We kwamen rond half 4 in de haven van Algeciras aan waar we binnen een uur een ticket voor de volgende dag hadden en we wisten waar we moesten zijn. We konden om 8, 9 en 10 uur met de boot (ook later was mogelijk). We wilden die van 9 uur nemen. Na nog 18 km door de bergen gereden te hebben naar Tarifa konden we voor het eerst genieten van een camping in daglicht. We zaten direct aan zee en konde Afrika zien liggen. Helaas stak er ’s avonds een storm op, waardoor we niet goed in slaap kwamen. We lagen om 21:30 uur al in bed, maar sliepen pas na middernacht.

De volgende morgen vertrokken we vroeg, om half 8. We wisten niet hoe lang we van te voren aanwezig moesten zijn, dus wilde we er om 8 uur zijn. Helaas bleek er geen boot om 9 uur te gaan, die van 8 uur konden we niet meer op en moesten we wachten tot 10 uur. Uiteindelijk vertrok de boot pas om 11 uur, maar 2 uur later, kwamen we  aan in Tanger Marokko. Gelukkig ging de tijd 2 uur terug, dus was het pas 11 uur!

Europa in cijfers en feiten

Aantal kilometers gereden:

Beginstand bij vertrek in Wijchen, Nederland: 179.110 mijl.

Eindstand bij aankomst op boot in Algeciraz: 180.873 mijl.

Gereden: 1763 mijl = 2.820,8 km.

Diesel per liter

Nederland 16-10-2009: € 1,029 (niet volgetankt)

Luxemburg 17-10-2009: € 0,878

Frankrijk 18-10-2009: € 1,139

Spanje 19-10-2009: € 0,957

Totaal getankt

Nederland 16-10-2009: € 72,07

Luxemburg 17-10-2009: € 62,78

Frankrijk 18-10-2009: € 105,33

Spanje 19-10-2009: € 91,03

Verbruik

Luxemburg – Frankrijk: 1 op 8,356

Frankrijk – Spanje: 1 op 7,771

Campings

Le Roptai, Belgie: € 0

La Dexia, Frankrijk: € 13,95

La Siesta, Salou, Spanje: € 19,20

Camping Totana, Spanje: € 13,06

Tolwegen

Frankrijk: € 49,70

Spanje: € 60,82

Boot Algeciras (Spanje) naar tanger (Marokko)

€ 93